08 okt Ben ik introvert?

In deze blog ga ik het hebben over mijn persoonlijkheid. Ik zie mijzelf als introvert persoon. Een introvert persoon is iemand die sociaal wel mee kan komen, maar hier heel veel moeite en energie in moet steken. Heeft dit te maken met mijn schisis? Deze vraag hoop ik in deze blog te beantwoorden.

In het teken van deze blog heb ik online een test opgezocht die kan berekenen of ik introvert of extravert ben aan de hand van een aantal vragen die bestaan uit 2 verschillende woorden (keuzes). Hier een aantal voorbeelden, en mijn antwoord en toelichting:

Lezen of kletsen?
Allebei. Ik kan, als ik mij goed op mijn plek voel, goed kletsen. Maar kan en ben ik  ook vaker het luisterend oor of een beetje teruggetrokken. Dus ik ging toch maar voor lezen.

Mondeling overleg of Mailen?
Deze is wel duidelijk, ik ben echt een mail persoon. Ik heb namelijk een hekel aan bellen, vooral omdat je de persoon in kwestie niet kan zien. Dit maakt mij onzekerder dan bij een normaal gesprek. Bij een e-mail heb je niet direct contact.

Vertellen of luisteren?
Luisteren, zoals ik al zei ben ik liever een luisterend oor dan ik een hele monoloog houd in bijzijn van de hele familie. (Fun-fact: in tegenstelling tot mijn zussen, die juist wel heel erg aanwezig kunnen zijn)

Zwijgzaam of praatlustig?
Zwijgzaam, dit valt samen met het luisteren, ik val liever niet zo op dan dat ik in de spotlight sta.

Na nog meer van dit soort vragen komt de uitslag. Uit de test bleek dat ik voor 85% introvert ben. Hieronder de verklarende tekst bij de score:

Je bent waarschijnlijk een introvert type. Jij denkt van nature goed na, je levert graag goed werk en je gaat voor kwaliteit. Je hebt geen hekel aan mensen, maar veel omgaan met mensen kost je vaak wel energie. Je vindt het prettig om zelf dingen goed uit te zoeken. Je presteert het best als je in je eentje aan de slag kunt. Je houdt niet zo van vergaderen al wordt je meestal wel gewaardeerd vanwege je doordachte mening of jouw originele kijk op de zaak.

Ik kan mij eigenaardig veel vinden in deze uitslag. Nu kan je bij het maken van de test natuurlijk al zien wat de introverte en extraverte keuzes zijn, en voor de test concludeerde ik al dat ik introvert ben, toch zie ik dit als een soort bevestiging.

Schisis?

Nu kan ik dit natuurlijk niet allemaal op afschuiven op het feit dat ik een schisis heb. Natuurlijk heeft het er deels (of een groot deel) vast wel mee te maken. Je bent anders: je ziet er anders uit, je praat anders en dit kan je allemaal wat onzekerder maken.

Ik merkte dit vooral toen ik naar de reguliere basisschool ging.
Zoals je misschien al in een eerdere blog hebt gelezen heb ik de eerste 3 jaar van de basisschool op een speciale basisschool gezeten waar allemaal leerlingen zaten die een taal(ontwikkelings)stoornis hebben. Ik had namelijk nog heel veel moeite met het leren praten, hier heb ik ook 2 aparte operaties voor gehad.
Op deze school zaten dus allemaal medeleerlingen die ook ‘anders’ waren. Hierdoor viel ik niet zo op met mijn schisis omdat iedereen wel ‘iets’ had. Ik was toen al wel iets teruggetrokken, maar ik kon wel een goede aansluiting vinden met de klas.
Echter komt er aan alles een eind, en bij mij helaas al in groep 3 omdat ik toen al kon aantonen dat ik geen achterstand meer had. Hierdoor moest ik helaas afscheid nemen en werd ik overgeplaatst naar een reguliere basisschool in de buurt.
Je kan je misschien voorstellen dat dit toch wel als een soort cultuurschok overkwam. Iedereen was op die school namelijk heel gewoon, in mijn ogen dan. Ik had aangetoond dat ik ook mee kon lopen met de rest van de leerlingen. Maar toch wordt je net iets langer aangekeken in de gangen, besef je dat je anders praat tijdens boekbesprekingen of spreekbeurten en kreeg ik voor het eerst het gevoel dat ik echt anders ben.
Nu was ik al een redelijk teruggetrokken persoon, maar dit gevoel werd nog eens verviervoudigd. Ik kon geen aansluiting vinden in de klas, ik liep altijd wat mee met verschillende groepjes, maar hoorde nergens bij. Dat was mijn grootste struikelblok. Dit heeft eigenlijk tot het einde van de middelbare school geduurd.

Toen ik naar het mbo ging had ik mij voorgenomen om een nieuwe start te maken, te beginnen met een schone lei. Nog steeds ging niet alles goed, maar ik had wel voor het eerst het gevoel dat ik aansluiting had in de klas met verschillende medestudenten.  Hier heb ik 5 jaar later nog contact mee. Zij hebben, zonder dat ze het weten, ervoor gezorgd dat ik wat opener werd, dat ik meer naar buiten ging en dingen wilde ondernemen. En daar ben ik ze heel dankbaar voor. Natuurlijk plagen ze mij weleens, maar zonder achterliggende gedachtes, gewoon voor de lol. Waar we dan uiteindelijk allemaal in een deuk voor liggen.

Als ik het met andere mensen heb over introvert zijn krijg ik wel steeds vaker te horen dat mijn ‘introvertheid’ de laatste tijd steeds meer afneemt. Waar ik eerst moeite had met contact maken met andere mensen gaat mij dit steeds makkelijker af. Zo heb ik bijvoorbeeld ook mijn vriendin ontmoet, zomaar een keer afgesproken in Amsterdam, zonder haar eerder te hebben gezien maar al wel een paar maanden contact te hebben gehad via Whatsapp.
Ik merk dat ik steeds meer open sta voor nieuwe contacten en voor conversatie.
Als iemand mij verteld dat ik veel minder introvert ben dan ik zelf schijn te denken zie ik dat als een groot compliment.

Ik ben altijd al een teruggetrokken persoon geweest, de schisis heeft dit in mijn geval erg versterkt en het heeft een deel van mijn jeugd negatief beïnvloed. Je moet extra je best doen om erbij te horen. Dit is natuurlijk per persoon anders, niet iedereen zal hier veel moeite mee hebben of misschien juist wel. Wat ik wil meegeven is dit: het feit dat je anders bent hoeft niet te betekenen dat je er niet bij hoort. Ja, je hebt een andere stem, een litteken op je lip, maar dit maakt je niet anders dan andere mensen. Iedereen is uniek op zijn of haar eigen manier.

Ook nieuwsgierig naar de test?
https://www.buildquizzes.com/Q7V0BQK

Sharing is caring!