03 jun De spraak verbeterende operatie

Ik voel me licht in mijn hoofd. Het lijkt alsof ik zweef. Ik ben er wel, maar toch ook weer niet. De geluiden om mij heen worden steeds duidelijker, harder en indringender. Ik hoor dat ergens een baby’tje is geboren. Zo te horen worden naast mij meer mensen wakker. ‘’Hoort u mij? Weet u waar u bent? Meneer, weet u waar u bent? Hoort u mij? Hallo? Hallo?’’ hoor ik iemand een stukje verderop luid zeggen. Het enige wat ik denk is: ‘’Houd alsjeblief je mond dicht en haal me hier weg.’’ Mijn hoofd voelt zwaar en ik heb het Spaans benauwd. Ter verkoeling brengt een man een paar druppeltjes alcohol op mijn benen. Dat scheelt een hoop. Ik krijg ook al snel een waterijsje. Geen idee dat ze die ook geven op een uitslaapkamer. Na een poosje, wat voor mij een eeuw leek te duren, rijden we weg uit de uitslaapkamer richting de kinderafdeling. Ik voel dat ik langzaamaan weer steeds verder wegzweef. De spraak verbeterende operatie van maandag 28 mei is voorbij. Het herstel kan beginnen.

Aanleiding van de operatie

In de zomer van 2017 heb ik een kaakoperatie gehad wegens mijn hazenlip. Bij deze operatie is mijn bovenkaak een flink stuk naar voren geschoven en mijn onderkaak een stukje naar achteren. Deze operatie is goed verlopen. Echter merkte ik na deze operatie dat mijn spraak verslechterd was. Dat kwam dus mede door deze operatie. Kort samengevat is dat de aanleiding van de spraak verbeterende operatie.

De operatie

Bij deze operatie zou mijn gehemelte als het ware verlengd worden door lapjes uit mijn wang te halen en deze in mijn gehemelte te zetten. Zo zou het gehemelte de mondholte meer afsluiten van de neusholte en zou er minder luchtverlies via de neus naar buiten zijn. Daarnaast zou de plastisch chirurg een spier in mijn gehemelte opereren zodat deze beter zijn werk zou kunnen doen. Door deze zaken zou ik beter kunnen praten. Ik heb overigens geen volledige kennis van zaken, dus wellicht leg ik dingen niet helemaal goed uit. Mijn excuses daarvoor.

Onvoorziene omstandigheden

De operatie is niet uitgevoerd zoals hierboven beschreven. Tijdens de operatie kwam de plastisch chirurg er namelijk achter dat een spier in mijn mond die belangrijk is voor de spraak helemaal verdraaid zat door vorige operaties. Daarnaast was er ook veel littekenweefsel. Hierdoor kon deze spier zijn werk niet meer goed doen en dat heeft een negatieve impact op mijn spraak. De plastisch chirurg besloot littekenweefsel weg te halen en de spier te verleggen (als ik het goed heb begrepen) zodat de spier nu wel kan werken. Daarnaast heeft hij mijn gehemelte, dat natuurlijk vroeger al was geopereerd omdat kinderen met een hazenlip worden geboren met een speet in het gehemelte, opnieuw geopereerd. Hij heeft van het litteken dat al in mijn gehemelte zat een soort zigzag gemaakt zodat het zich minder makkelijk kan terugtrekken en dus niet nadelig kan zijn voor mijn spraak. De lapjes uit mijn wang zijn niet weggehaald, omdat de andere handelingen waarschijnlijk al genoeg resultaat zullen hebben en het plaatsen van de lapjes de kans op infecties en het mislukken van de operatie vergroot. Dit is in overleg met mijn moeder tijdens de operatie besloten. Ik ben zelf erg blij met die keuze en denk dat het ook de juiste keuze is. De plastisch chirurg heeft immers verstand van zaken, wij niet.

De dagen na de operatie

De operatie heeft zo’n 6/7 uur geduurd, de precieze duur van de operatie weet ik niet. De operatie duurde zo lang doordat ik een heel klein mondje heb en de plastisch chirurg er dus moeilijk bij kon. Daarnaast was er ontzettend veel littekenweefsel van de vorige operaties en het duurde best lang om dat allemaal weg te snijden. Ik heb dus een lange narcose gehad en dat merk ik nu wel aan mijn lichaam. Ik ben ontzettend snel moe en doe daarom rustig aan. Ik merk dat dingen die normaal heel gewoon voor mij zijn, bijvoorbeeld traplopen, bloggen, mails versturen etc., me nu heel veel kracht en inspanning kosten. Zo ben ik eergisteren voor het eerst met mijn moeder gaan wandelen in het bos. Na die wandeling moest ik echt op de bank uitrusten. Uitrusten is momenteel sowieso mijn dagelijkse bezigheid. Ik lees veel, Netflix veel en ik slaap veel. Ik praat zo min mogelijk om mijn gehemelte zo veel mogelijk rust te gunnen, wat best moeilijk is voor iemand die normaal gesproken veel praat, en ik eet nu alleen maar vloeibaar. Dat moet ik sowieso twee weken doen. De derde week na de operatie doe ik ook nog rustig aan, want ik wil echt volledig opgeknapt zijn voordat ik weer ga werken bij de Efteling. Ik heb geen zin in een burn-out of zo op mijn 18^e haha! Het lijkt mij het verstandigst om nu echt rustig aan te doen en te luisteren naar mijn lichaam en niks te overhaasten. Hoewel ik nu eigenlijk ontzettend graag allerlei dingen wil doen, houd ik me rustig. Ik heb van mijn kaakoperatie van vorig jaar namelijk wel geleerd dat ik mezelf soms echt overschat en daardoor te snel veel te veel ga doen. Vorig jaar viel ik namelijk een paar weken na mijn kaakoperatie tijdens het beklimmen van een vulkaan bijna flauw. Ik heb dus wel geleerd dat ik echt niet te hard van stapel moet lopen en mezelf rust te gunnen, ook al heb ik eigenlijk geen rust in m’n reet.

Ik mag zeker niet klagen over mijn herstel. Ik ben dan weliswaar na elke kleine inspanning die ik doe heel moe, maar ik heb relatief heel weinig pijn. Dat is heel fijn! Vergeleken met de kaakoperatie van vorig jaar valt deze operatie echt wel mee. Toen liep ik wekenlang met een bolle blauwe kop met ijszakken rond, nu is er aan de buitenkant eigenlijk niks te zien. Het blijft me wel keer op keer verbazen wat een narcose met je lichaam doet, hoe moe het je maakt, maar daar moet ik maar gewoon mee dealen.

Ik vind dat ik niet moet zeuren, want ik moet blij zijn dat ik deze operatie heb kunnen krijgen. Blij, dat ben ik zeker. Natuurlijk is het herstel niet leuk, maar er zijn genoeg landen in de wereld waar deze operatie niet eens zou kunnen worden uitgevoerd en dat besef ik me maar al te goed. Ik ben dan ook heel dankbaar dat dit kan en dat ik ben geopereerd door een plastisch chirurg die enorm kundig is. Ik moet me niet focussen op het feit dat ik me nu slap, suf en nutteloos voel. Nee, ik focus me op het resultaat. Ik weet nu nog niet zeker of de operatie geslaagd is, want ik praat heel weinig. Echter als ik praat is er volgens mijn omgeving al wel een verschil te horen. Het is natuurlijk nog niet zeker hoedanig mijn spraak is verbeterd, want praten vermijd ik nu zo veel mogelijk, maar ik hoop dat deze operatie me echt geholpen heeft. Ik focus me op de positieve zaken en niet op de negatieve bijzaken. Zo was het ook bijzonder om 18 jaar te worden in het ziekenhuis. Midden in de nacht werd ik als eerste gefeliciteerd door de zuster die met mijn infuus bezig was en de volgende dag heb ik getrakteerd op de kinderafdeling. Zoiets maak ik nooit meer mee. Zulke herinneringen, handelingen en gedachtes die een lach toveren op mijn gezicht, blijf ik koesteren. Immers draait het in het leven toch om vrolijkheid, tevredenheid en geluk, toch? Ik wens jullie in ieder geval allemaal een hele gelukkige zomer toe en ik hoop dat jullie een geweldige vakantie zullen hebben. Geniet ervan!

Sharing is caring!