19 jun Even voorstellen: Anne

Lieve lezers, Welkom op onze site! Mijn naam is Anne van de Ven, ik ben 17 jaar en ik woon in Oisterwijk, een stad vlakbij Tilburg. Mijn hobby’s zijn piano spelen, zingen, voetballen, hardlopen en leuke dingen doen met mijn vriendinnen. Met mijn 15 jaar heb ik mijn vmbo diploma behaald op 2College Ruiven. Omdat ik toen niet goed wist wat ik wilde doen met mijn leven heb ik er voor gekozen om aan de havo te beginnen. Ik moest naar een nieuwe school en ik was verschrikkelijk zenuwachtig. Dat was nergens voor nodig want ik heb daar één van de beste tijden van mijn leven gehad. Ik heb lieve mensen ontmoet en ik haalde de punten die ik nodig had om over te gaan naar havo 5. Toen ik een paar dagen geleden te horen kreeg dat ik was geslaagd was ik zo blij! Ik heb nu één van de doelen bereikt die ik wilde bereiken in mijn leven en daar ben ik trots op.   Schisis [caption id="attachment_117" align="alignright" width="210"] Toen ik nog klein was![/caption] Ik ben geboren met een enkelzijdige lip, kaak en gehemelte spleet. Ik heb vele operaties gehad. De laatste operatie was in de zomervakantie van 2014, de kaakoperatie. Dit was eigenlijk de eerste operatie die ik echt bewust heb meegemaakt, ik was hier 15 jaar en bij mijn andere operaties was ik zo jong dat ik me daar bijna niets meer van kan herinneren. De operatie was zwaarder dan ik van te voren had gedacht. Ik, als een nuchtere meid had verwacht dat ik vrolijk uit de operatiekamer kwam gerold, maar dat was helaas niet het geval. Het herstel was zwaar zowel geestelijk als fysiek. Zelfs na een paar weken durfde ik nog niet bij een voetbal in de buurt te komen, terwijl dat toen mijn grootste hobby was. Mijn moeder heeft vanaf de dag dat de operatie plaatsvond tot ongeveer twee weken later elke dag een foto gemaakt van mijn gezicht. Op het moment zelf vond ik het verschrikkelijk dat ze foto’s aan het maken was, maar nu ben ik erg blij dat ze er zijn. Ik kan zien wat ik heb overwonnen en hoe sterk ik eigenlijk ben. Na een paar weken ging het wat beter, en nu, twee jaar later ben ik super blij met het resultaat. Helaas ben nog niet helemaal uitbehandeld. Ik word nog geopereerd aan mijn lip en aan mijn neus. Dit zijn ook twee hele zware operaties. Doordat ik er bij de kaakoperatie ben achter gekomen dat je dit niet ‘zomaar’ in een vakantie kan plannen wil ik deze keer mijn tijd nemen om te herstellen. Ook heb ik vorig jaar een gat in mijn trommelvlies gekregen door een zware oorontsteking. Ik hoor daardoor niet meer zo goed en dat hoop ik met een operatie ook te verbeteren. Als ik terugkom van Amerika wil ik deze operaties plannen in de periode januari tot en met juli. Het wordt natuurlijk geen makkelijk half jaar maar ik heb nu wel een kans om eindelijk in één keer klaar te zijn met deze operaties zodat ik helemaal voorbereid aan mijn vervolgopleiding kan beginnen!    Mijn Amerika verhaal! Nu ik geslaagd ben ga ik naar Amerika met Education First! Dit is een organisatie waar je de kans krijgt om een jaar op een Amerikaanse Highschool te zitten. Ik ben op dit idee gekomen omdat ik eigenlijk per ongeluk langs het tentje van EF liep. Ik heb een proces doorlopen en ben uiteindelijk gekoppeld aan een gastfamilie in Oregon! Omdat ik vanaf januari 2017 aan mijn operatieproces wil beginnen ga ik maar een half jaartje. Ik wil dit gaan doen om onder andere mijn Engels te verbeteren, de Amerikaanse cultuur beter te leren kennen en om een fantastisch half jaar te beleven! [caption id="attachment_119" align="alignnone" width="300"] De Staat waar ik een half jaar naar school ga![/caption]   Ziekenhuisvriendinnetjes Jaren geleden heb ik Marit en Bibi ontmoet in het ziekenhuis. We zaten in een groepje waar kinderen konden praten over hun ervaringen met schisis. Na de bijeenkomsten hadden we alleen elkaars huistelefoonnummer en het contact verwaterde best wel snel. Toen we alle drie wat ouder waren en we alle drie een smartphone kregen, hebben we het contact weer opgebouwd. Sinds een paar jaar is het contact zelfs zo goed dat we vaak afspreken en erg leuke dingen gaan doen. Met Marit en Bibi kan ik ervaringen uitwisselen en ze begrijpen me zo goed! Sinds ik Marit en Bibi ken voelde ik me niet meer ‘de enige’ en voel ik me ook minder alleen. Samen zijn we zelfs een eigen praatgroepje gestart in het ziekenhuis waarbij we kinderen hun verhaal lieten doen, omdat dit toen bij ons ook zo goed geholpen heeft! [caption id="attachment_120" align="alignnone" width="300"] Marit, Bibi en ik met ons groepje in het ziekenhuis![/caption]   Kijk, iedereen heeft wel iets wat hij/zij niet mooi vind aan zichzelf. En hoe erg je er ook van baalt, het is iets wat je onderscheid van de rest en daar mag je trots op zijn. Hoe erg ik ook zit met een feit dat ik vaak naar het ziekenhuis moet, minder goed hoor, operaties moet ondergaan, word nageroepen, word aangestaard en word uitgescholden. Mijn optimisme staat daar boven. Ik ben trots op wat ik heb bereikt en wat ik heb mogen meemaken. Ik heb vriendinnen voor het leven gemaakt, Jan-jaap van der wal mogen interviewen en zijn show mogen bijwonen in België, andere kinderen mogen helpen in het ziekenhuis en nog veel meer. Blijf vechten voor wat je wil bereiken, en als je je doel hebt bereikt stel dan nieuwe doelen. Werk je zelf omhoog en haal alles uit je leven. Het is kort, dus geniet ervan. Kortom, als je iets wil doen in je leven, doe het dan. De enige die jou tegen kan houden ben je zelf. [caption id="attachment_121" align="alignright" width="300"] Marit, Bibi & Ik![/caption]