Zwakte tonen is sterk

Een blog over 10 jaar lang orthodontie, gevoelens tonen en mijn toekomstvisie

Op 1 september 2016 kreeg ik mijn zevende beugel. Deze beugel heb ik gekregen, omdat ik in 2017 de kaakoperatie zal krijgen. Na de kaakoperatie zal mijn onderkaak minder ver naar voren staan dan dat hij nu staat. Mijn gezicht zal hierdoor veel gaan veranderen. Voordat deze operatie kan worden uitgevoerd, moeten mijn tanden recht staan en daarom kan ik weer voor ongeveer 1,5 jaar (Ik heb deze beugel 1 jaar voor de kaakoperatie en een half jaar na de kaakoperatie.) een ‘beugelbekkie’ genoemd worden. In de blog van vandaag vertel ik jullie hoe het voor mij is om al bijna 10 jaar lang bij de orthodontist te komen, wat mijn visie op orthodontie is en hoe ik tegen de toekomst aankijk.

Vaak blog ik alleen maar over mijn positieve gedachten. Ik hoop zo anderen te kunnen helpen. Ik denk dat het ook belangrijk is om te laten zien dat ik ook minder positieve gedachten heb. Ik wil dus ook wat vertellen over het tonen van gevoelens. Veel leesplezier!

 

1 september 2016

Het plaatsen van de beugel was voor mij eigenlijk niets bijzonders. Doordat ik al veel beugels heb gehad, wist ik wat me te wachten stond. Ik was dan ook niet zenuwachtig. Na ongeveer drie kwartier was ik klaar. Het klinkt misschien gek, maar voor mij voelde die beugel in mijn mond eigenlijk wel ‘vertrouwd’ aan. Wanneer ik bij de orthodontist ben, voelt dat voor mij sowieso wel vertrouwd. Dat komt onder andere doordat veel medewerkers van de praktijk (de receptionistes, de assistentes, de orthodontist, enzovoorts.) mij ondertussen kennen. Ik vind het ook niet erg om naar de orthodontist te gaan. Het gefriemel in mijn mond ben ik wel gewend. Nadat de beugel was geplaatst,was het eten met een beugel wel weer wennen. Verder viel het allemaal reuze mee.

 

Resultaat

Een beugel krijgen vind ik intussen niet erg meer. Daar denken veel mensen zonder hazenlip (bij mij op school) anders over. Doordat zij (bijna) geen operaties/medische ingrepen hebben gehad, is voor die mensen een beugel krijgen een veel groter ‘ding’ dan voor mensen met een hazenlip. Wanneer je al vaak geopereerd bent en de pijn van na de operaties gewend bent, stelt de pijn die je hebt na het krijgen van een beugel niet veel meer voor. Ik vind het altijd grappig, maar stiekem ook best wel irritant, om te horen hoe mensen op school klagen over dat ze  ‘maar liefst’ 2,5 jaar een beugel hebben gehad. Ik heb al bijna 10 jaar in afwisselende periodes 7 beugels gehad en ik moet nog wel een tijdje wachten voordat het eindresultaat er is. Die mensen zijn echter na 2,5 jaar klaar en komen met een prachtig gebit terug naar school. Natuurlijk moet ik me niet met mensen zonder een hazenlip vergelijken, want bij hen is de situatie compleet anders. Toch doe ik het soms. Wanneer ik dat doe, probeer ik me te focussen op het resultaat dat er in de toekomst zal zijn. Een resultaat waar ik lang op heb moeten wachten, maar waar ik straks wel heel erg trots op zal zijn. ik denk dat ik extra dankbaar zal zijn, juist doordat ik een lang traject van operaties en beugels heb (gehad). Wanneer ik nu kijk naar hoe mijn gebit was toen ik begon met ‘beugelen’ en naar hoe mijn gebit nu is, zie ik hele grote verschillen. Ik ben heel erg dankbaar en blij met het resultaat tot nu toe en ik heb veel vertrouwen in de toekomst. Door mijn gedachten te focussen op mijn doel, een prachtig gebit en gezicht waar ik trots op ben, blijf ik positief.

Ik kreeg mijn allereerste beugel. Ik was hier 7 jaar oud.

Ik kreeg mijn allereerste beugel. Ik was hier 7 jaar oud.

bibi9

Ik was hier denk ik ongeveer 13 jaar oud.

Ik was hier ongeveer 13 jaar oud.

Zijaanzicht (2016)

Zijaanzicht (2016)

ortho1ortho2ortho3ortho4

 

Mijn doel: tandheelkunde studeren

Ik vind het heel fijn dat orthodontisten bestaan. Mede doordat ik veel beugels heb gehad, ben ik erg geïnteresseerd in het gebit en in de wonderbaarlijke technieken die er tegenwoordig  zijn om het gebit mooier te maken. Ik wil in de toekomst zelf orthodontist worden. Dit komt vooral doordat ik weet, wat een trots, voldaan en zelfverzekerd gevoel je krijgt wanneer je beugel eruit mag en je vooruitgang (of zelfs al een prachtig eindresultaat) ziet. Toen mijn vorige beugel uit mijn mond ging, was mijn gebit bij lange na niet ‘perfect’, maar het was al zo veel mooier dan voorheen en daar was ik zo ontzettend blij mee! Ik lag te stralen in de orthodontiststoel. Ik hoop in de toekomst andere mensen ook zo’n gevoel te kunnen geven door ze te helpen. Ik hoop dat te gaan doen door orthodontist of tandarts te worden.

 

Doordat ik een hazenlip heb, kom ik  al bijna 10 jaar bij de Orthodontiepraktijk Reinders in Tilburg. De vele behandelingen en beugels hebben me niet afgeschrikt van de orthodontist, maar ze hebben me juist geïnspireerd. Het lijkt me geweldig om mensen te kunnen helpen door het vak orthodontie. Daarom wil ik tandheelkunde gaan studeren aan de Radboud Universiteit in Nijmegen. Op de open  dag kreeg ik veel informatie over deze studie te horen en mocht ik een gaatje boren en vullen. De studie lijkt me echt  ontzettend leuk. Er komen maar weinig mensen door de selectie heen, maar ik heb er vertrouwen in dat het me moet lukken. Ik ben erg gemotiveerd, leergierig en ik heb een fijne motoriek. Ik heb een doel en dat doel ga ik behalen. Als ik maar hard blijf werken, lukt me dat.

ortho

Open dag 2016 Radboud Universiteit Nijmegen – Tandheelkunde

Ik voel me rot

Op 17 oktober 2016 had ik mijn eerste controleafspraak bij de orthodontist na het plaatsen van mijn zevende beugel. Er werden toen blokjes op mijn achterste kiezen geplaatst en nieuwe draden in gezet. Dat was op zich niet echt pijnlijk. Toch voelde ik me rot. Dit kwam mede doordat ik heel graag aan het begin van de zomer 2017 mijn kaakoperatie wil hebben. Zo hoef ik geen school te missen en kan ik met een volledig hersteld gezicht naar vwo 6. Dit plan had ik al lang geleden bedacht. Voordat mijn beugel geplaatst werd, heb ik dit overlegd met mijn kaakchirurg en orthodontist. Zij zeiden dat we dat wel zouden kunnen halen. Op 17 oktober vertelde mijn orthodontist me echter dat het niet zeker is of we dat gaan halen. De kaakoperatie kan namelijk pas worden uitgevoerd wanneer mijn tanden goed recht staan. Het hangt dus af van hoe snel de ontwikkeling van mijn gebit zal gaan. Dat begrijp ik volledig. Ik begrijp ook dat de orthodontist hard zijn best doet om het zo goed en snel mogelijk te laten gebeuren en er niks aan kan doen als we het niet redden. Toch vond ik het vervelend om te horen. We weten nu dus niet zeker of ik geopereerd zal kunnen worden aan het begin van de zomervakantie van 2017.

 

Ik wil liever niet in een andere vakantie worden geopereerd. Dit met de reden dat Anne van de Ven, een goede vriendin van me die ook een hazenlip heeft en de kaakoperatie al heeft gehad, mij heeft verteld dat het erg lang duurt voordat haar hele gezicht volledig was hersteld. Het klinkt misschien stom, maar ik wil gewoon niet met een opgezwollen, blauw/geel hoofd naar school. Soms word ik op de fiets uitgescholden vanwege mijn hazenlip of zeggen mensen op school vervelende dingen over mijn neus. Dat is simpelweg gewoon kut.  Om deze reden ga ik liever niet naar school wanneer ik nog een dik en blauw/geel hoofd heb van de operatie. Misschien kom ik nu over als iemand die zeikt of als iemand die zich te veel van de mening van anderen aantrekt, maar wanneer je wordt nageroepen, niet omdat je knap bent, maar omdat je ‘anders’ bent met ‘Bibi hazenlip’ of ‘Het lijkt net alsof een stukje van haar neus eraf gehakt is’ of wanneer je op een nasale manier wordt nagepraat en je mensen achter je rug om over je neus hoort fluisteren, doet dat wel wat met je. Ik bescherm mezelf liever voor dat soort opmerkingen en/of situaties.

 

Ik denk vaak erg positief over dingen na. Ik vind het heel belangrijk om positief in het leven te staan, mijn doelen na te streven en, het belangrijkste, altijd door te zetten. Ik denk dat wanneer ik deze dingen doe, ik veel meer kan bereiken in het leven. Toch vind ik het soms lastig om positief te denken. Zo ook toen ik in de orthodontiststoel lag en mijn nieuwe draad in mijn mond werd geplaatst. Ik zat er gewoon even doorheen. Ik had een relatief slecht punt gehaald op school, dacht dat ik een toets slecht gemaakt had, kreeg net te horen dat de operatie misschien niet in de zomer van 2017 kan worden uitgevoerd en ik dacht na over hoe oneerlijk dingen soms kunnen zijn. Waarom word ik uitgescholden op de fiets, gewoonweg omdat ik de pech heb dat ik een mutatie in mijn gen heb en wordt iemand die toevallig de ‘goede’ genen heeft nagefloten? Waarom kan ik niet gewoon altijd sterk zijn en me niks van die stomme opmerkingen aantrekken? Waarom denken mensen het recht te hebben mensen die ‘anders’ zijn uit te schelden, na te roepen en te pesten? Met welk doel doen ze dat? Wat heeft het voor nut anderen pijn te doen? Toen ik over al die dingen na lag te denken, brak ik gewoon. Ik vond het zelf erg stom, maar voordat ik het wist liepen de tranen uit mijn ogen. Ik probeerde het in te houden, maar dat lukte helaas niet. Ik vond het zelf heel erg gênant, maar ik kon er gelukkig al snel mee stoppen. In de auto vertelde ik aan mijn moeder waarom ik moest huilen. Ze begreep me gelukkig goed. Ik ben heel blij dat er mensen zijn zoals mijn ouders, mijn zussen en mijn vriendinnen die me begrijpen.

 

Je bent sterk, door zwak te zijn

Ik wil zeker niet overkomen als iemand die zeikt of iemand met wie je medelijden moet hebben. Ik wil ook niet als zwak worden beschouwd of als een zeurderig persoon. Misschien dat sommige mensen wel zo over me denken na het lezen van deze blog. Dat kan, maar eigenlijk maakt me dat echt niet uit. Ik denk namelijk dat het belangrijk is om soms te laten merken aan anderen dat je ook je minder goede gedachten en gevoelens hebt. Het is belangrijk om die te uiten. In mijn verleden deed ik dit eigenlijk bijna nooit. Ik vond dat zwak. Ik heb een muur voor mezelf gebouwd. Achter die muur zaten al mijn negatieve gevoelens verstopt en niemand wist dat ik die had, behalve ikzelf. Aan anderen liet ik alleen maar mijn positieve gevoelens zien, want ik wilde sterk zijn. Ik wilde de persoon zijn die andere opving wanneer ze het zwaar hadden en dacht die alleen persoon te kunnen zijn door mijn eigen emoties weg te stoppen. Ik heb echter geleerd dat niemand perfect is. Niemand kan altijd positief zijn. Ook heb ik geleerd dat het niet erg is om verdriet te tonen. Dat is niet zwak. Het is juist knap om open te zijn over je gevoelens. Het is o zo makkelijk om een masker op te zetten en te faken wat je voelt. Uit angst om niet sterk te worden gevonden doen we dat, maar juist door dat te doen zijn we niet sterk. Eerlijk zijn over wat je voelt en denkt, dat is pas sterk.

 

Ben sterk

Blijf sterk

en wees jezelf

 

Bedankt voor het lezen!

 

 

Sharing is caring!

5 Reactie's
  • Syfra
    Geplaatst op 18:26h, 13 november Beantwoorden

    Super artikel, wat goed geschreven ook. Een echte bikkel!

  • Johan vd ven
    Geplaatst op 21:00h, 13 november Beantwoorden

    Goed geschreven Bibi, komt goed met je!

  • Jeanine
    Geplaatst op 20:46h, 14 november Beantwoorden

    Super mooi, ontroerend en heel goed geschreven! Trots op je!

  • Mylene van de Ven
    Geplaatst op 16:05h, 18 november Beantwoorden

    Lieve BiBi,
    Wat stoer en dapper dat je dit met ons deelt. Daar kan ik alleen maar veel respect voor heben. Jij weet uit ervaring Hoe het leven in elkaar zit. Het is niet altijd makkelijk, maar jij doet er iets aan en dat maakt je sterk. Ook jezelf kwetsbaar opstellen, zoals deze blog hoort daarbij. Petje af. Liefs Mylene van de Ven x

  • Bibi
    Geplaatst op 13:26h, 23 november Beantwoorden

    Heel erg bedank voor de lieve reacties! Daar ben ik erg blij mee!

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.