17 apr Mijn neuscorrectie

Op vrijdag 18 februari 2022 vond mijn neuscorrectie in het Radboud UMC Nijmegen plaats. Inmiddels zijn we ruim twee maanden verder en ben ik zo goed als volledig van deze operatie hersteld. In het artikel van vandaag blik ik terug op deze operatie en het herstel hiervan. Daarnaast geef ik handige tips over waar aan te denken bij een neuscorrectie. Last but not least deel ik met jullie het resultaat van mijn neuscorrectie. Veel leesplezier!

Disclaimer: In dit artikel wordt geen algemeen beeld van de neuscorrectie geschetst. De wijze waarop een neuscorrectie uitgevoerd wordt, is namelijk sterk afhankelijk van de opererend arts en de vorm en groei van de desbetreffende neus. In dit artikel staan mijn eigen ervaringen met de neuscorrectie centraal.

Waarom een neuscorrectie?

Doordat ik ben geboren met een hazenlip, zag mijn neus er voor de neuscorrectie anders uit dan een ‘normale’ neus. Zoals op de foto’s aan het eind van dit artikel te zien is, stond mijn neus in zijn geheel redelijk scheef. Daarnaast was mijn linkerneusgat een beetje plat, had ik niet echt een puntig neustopje en was mijn neus vrij breed. Hierdoor was ik erg onzeker en was ik in mijn hoofd veel met mijn neus bezig (zie https://wijhebbeneenschisis.nl/neus/mijn-neus/). Ik wilde graag een neus die wat minder opviel en wat meer leek op een ‘normale’ neus. Na heel lang wikken en wegen, heb ik daarom uiteindelijk besloten de neuscorrectie te laten uitvoeren.

Dagen voorafgaand aan de operatie

Ik kreeg mijn neuscorrectie in een bijzondere tijd, namelijk in de coronaperiode. In de ziekenhuizen heerste er op de planafdeling hierdoor vanzelfsprekend meer chaos dan gewoonlijk waardoor het lange tijd niet duidelijk was wanneer ik geopereerd zou worden en of de operatie überhaupt door zou kunnen gaan. Ik was dan ook ontzettend blij en opgelucht toen de operatiedatum vaststond en zeker was dat de operatie door zou gaan. Eindelijk!

De dag van de operatie was een speciale dag. Door de coronacrisis en doordat ik inmiddels geen klein kind meer ben, maar een 21-jarige volwassen vrouw (nou ja, er valt over te twisten in hoeverre ik al volwassen ben haha…), mocht ik niemand meenemen naar het ziekenhuis. Waar vroeger mijn ouders en zus samen met mij met de auto vanuit Kaatsheuvel naar het ziekenhuis in Tilburg reden, liep ik nu vanuit mijn Nijmeegse studio in mijn eentje richting het ziekenhuis. Mijn vriend en ik wonen namelijk op loopafstand van het Radboud UMC.

Het was vanaf de operatiedag zelf dus al wel duidelijk dat deze operatieperiode heel anders zou verlopen dan de operatieperiodes van mijn vorige 12 operaties. Ik zou niet meer continu vergezeld worden door mijn moeder die bij al mijn operaties 24/7 voor mij heeft gezorgd. Ik zou niet meer worden geopereerd in het ziekenhuis waar ik van geboorte af aan ben behandeld en waar alles zo vertrouwd was. Ik zou in tegenstelling tot al mijn andere operaties ook niet blijven slapen in het ziekenhuis aangezien de neuscorrectie in Nijmegen een dagbehandeling is (dit overigens in tegenstelling tot vele andere ziekenhuizen in Nederland). Daarnaast zou deze operatie de allerlaatste operatie van een reeks hazenlipoperaties zijn. Dit alles gaf deze operatie een bijzondere lading.

Toen ik op de dag van de operatie alleen naar het ziekenhuis liep, voelde ik me niet zielig of eenzaam. Het voelde ergens juist krachtig om deze laatste operatie iets meer op eigen benen aan te gaan. Ik beschouw het als een stukje van het volwassen worden. Daarnaast wist ik dat ik er na de operatie niet alleen voor zou staan; mijn vriend zou voor me klaarstaan om voor me te zorgen en ik kon altijd op mijn familie en vrienden rekenen. Dat gaf me heel veel steun. Bovendien had ik het volste vertrouwen in de kunde van de artsen die mij gingen opereren, ook al kende ik ze nog niet zo lang. Hierdoor ging ik vol kracht, vertrouwen en hoop de operatie tegemoet. Ik was er klaar voor.

De operatie

Tijdens mijn neuscorrectie is de veelgebruikte ‘open-approachtechniek’ toegepast. Bij deze techniek wordt er een klein sneetje aan de onderkant van de neus tussen de beide neusgaten in gemaakt en wordt de huid van de neusrug losgemaakt. Zo komen de onderliggende neusstructuren als het ware bloot te liggen en zijn ze goed zichtbaar.

Na het ‘openmaken’ van de neus is mijn neustussenschot rechtgezet. Vervolgens is mijn neusrug gebroken en hieraan wat extra kraakbeen toegevoegd zodat ik een rechte, niet-platte neusrug zou krijgen. Ook mijn neuspunt is aangepakt. Om de neus wat puntiger te maken, is het kraakbeen van mijn neuspunt versmalt. Tevens is er een heel klein beetje extra kraakbeen op het puntje van mijn neus gezet om zo een mooi neustopje te creëren. Ook is de littekenstreng in de bodem van mijn neus aangepakt. Wat hier precies mee is gebeurd, weet ik niet.

Mijn neuscorrectie duurde ongeveer 2,5 tot 3 uur en is gelukkig goed verlopen. Hierover later meer (zie ‘Resultaat’)!

Herstel & hersteltips

Het herstel van de neuscorrectie is over het algemeen erg goed verlopen. Na de operatie werd ik wakker met een ingepakte neus; vanwege de genezing en bescherming van mijn neus droeg ik een neuskapje en had ik neustampons van wel 8 centimeter in mijn neus. Het neuskapje heb ik 1 week moeten dragen, de neustampons 3-7 dagen.

Neuskapje

Het dragen van het neuskapje viel me eigenlijk reuze mee. Het zag er eigenlijk vooral gek uit. In de dagen dat ik het neuskapje droeg, ben ik uiteindelijk wel gewoon naar buiten gegaan, want daar had ik enorm behoefte aan. Om me minder aangestaard te voelen, deed ik een mondkapje op. Zo was er bijna niks meer van te zien en kon ik toch nog voordeel halen uit het feit dat ik in coronatijd werd geopereerd!

Verder mocht het neuskapje niet nat worden. Douchen was hierdoor wel een probleem. Dit loste ik op door mijn haar door mijn vriend te laten wassen terwijl ik een handdoek tegen mijn gezicht aan drukte zodat er geen water bij het neuskapje terecht zou komen. Nog handiger is het om hierbij op een stoel in de douche te zitten, maar dat ging in onze kleine studentendouche niet.

Neustampons

Ik heb wat meer last van de neustampons dan van het neuskapje gehad. De neustampons vulden mijn hele neus. Hierdoor moest ik continu door mijn mond ademen, waardoor ik vooral ’s nachts een hele droge mond kreeg. Water en lippenbalsem zijn dan dus echt een must!

Na de neuscorrectie moest ik daarnaast op mijn rug slapen. Dit in combinatie met de mondademhaling zorgde ervoor dat ik ’s nachts loeihard snurkte. Het was bij mij zelfs zo erg dat mijn vriend zijn slaapplek meerdere nachten naar de woonkamer verplaatste! Een alternatieve slaapplek of oordoppen voor je partner/kamergenoot kunnen in tijden van de neuscorrectie dus wel van pas komen 😉!

Verder zorgden de neustampons ervoor dat ik niks kon ruiken. Echter was het bij mij niet zo dat ik na het verwijderen van de tampons weer kon ruiken. Sterker nog, ik heb 2 weken vrijwel niks kunnen ruiken en proeven. Door de neuscorrectie kunnen de reuk- en smaakonderdelen van je neus zoals het reukepitheel namelijk tijdelijk zijn aangetast. Dit is overigens niet bij iedereen met een neuscorrectie zo.

Neusschoentje

Na 3 dagen werden bij mij de neustampons verwijderd. Echter was de kans vrij groot dat mijn linkerneusgat zonder voldoende ondersteuning weer zou terugzakken naar zijn oude, platte vorm. Daarom is besloten om in dit neusgat een neusschoentje te plaatsen. Mij werd verteld dat ik dit op maat gemaakte kunststof buisje minimaal 3 maanden zowel overdags als ’s nachts moest dragen. Hier schrok ik wel van. Voorafgaand aan de operatie is er namelijk niks aan mij over het neusschoentje verteld. Door de verhalen van andere schisispatiënten en de informatie van de arts, had ik verwacht dat ik 1 week na de operatie niks meer op of in mijn neus zou hoeven te dragen. Ik was niet voorbereid op het maandenlang dragen van een kunststof buisje dat niet lekker zat en ook nog eens redelijk goed zichtbaar was. Kortom, ik baalde wel een beetje.

Echter besef ik me maar al te goed dat ik vooral erg blij mag zijn dat ik dit buisje draag, omdat het voorkomt dat mijn neus terugzakt naar de platte vorm en een corrigerende operatie nodig is. Het is dus eigenlijk maar goed dat deze voorzorgsmaatregel is genomen. Wel ben ik van mening dat ik hier van te voren over geïnformeerd had mogen worden.

Inmiddels blijkt gelukkig dat ik nu, 8 weken na de operatie, vanwege het goede herstel van mijn neus al mag gaan afbouwen met het dragen van het neusschoentje.

Zwellingen

Na mijn vorige operaties leek ik vaak echt op een bosbes; mijn gezicht zwol enorm op en werd bont en blauw. Bij deze operatie viel dit reuze mee. Mijn geheim? Ik kreeg de tip om enkele dagen voorafgaand aan de operatie tot een week na de operatie het homeopathische geneesmiddel Arnica Montana te slikken. Dit middel kan onder andere zwellingen tegengaan. Waar bij andere schisispatiënten hun gezicht na de neuscorrectie erg gezwollen en blauw was, is dit bij mijzelf door dit middeltje nauwelijks het geval geweest.

Verder heb ik de eerste week na de operatie niet plat op mijn rug, maar aan de hand van een rugsteun (die je gratis bij de thuiszorg kan huren) een beetje omhoog geslapen. Ook dit kan zwellingen doen verminderen. Daarnaast had ik het idee dat ik hierdoor minder makkelijk in mijn slaap op mijn buik kon rollen en zo dus ook mijn neus beter kon beschermen. Op deze manier slapen is mij goed bevallen!

Kortom, het herstel van mijn operatie is erg voorspoedig verlopen. De eerste dagen waren pittig, maar na het verwijderen van het neuskapje en de neustampons ging alles al snel veel beter. Ik heb eigenlijk maar +/- 3 dagen op de bank gelegen en ben daarna langzaamaan weer gaan studeren en online colleges gaan volgen. Na ongeveer 2 weken voelde ik me eigenlijk alweer zo goed als de oude en 6 weken na de operatie mocht ik eindelijk weer sporten waardoor ik me nog veel beter voelde. Het herstel had dus niet beter kunnen verlopen.

Mentale impact

Mentaal gezien moet ik toegeven dat deze operatie vrij pittig voor me was. Zoals ik eerder al beschreef, had deze operatie een bijzondere emotionele lading, mede doordat dit mijn laatste operatie was en doordat deze operatie in een geheel andere context dan al mijn andere operaties plaatsvond. Echter zijn dit niet de hoofdredenen waarom deze operatie zo emotioneel beladen was. Iets anders maakte dat deze operatie veel meer met me deed dan ik had verwacht.

Zoals ik in eerdere artikelen weleens heb beschreven, zijn er bij mijn voorgaande operaties helaas regelmatig complicaties opgetreden waardoor ik onvoorzien opnieuw geopereerd moest worden. Zo moest ik tijdens het herstel van een spraakverbeterende operatie hard niesen waardoor een gat in mijn gehemelte ontstond en de hele operatie voor niks was geweest.

Toen ik na de neuscorrectie wakker werd in het ziekenhuis, drong pas tot me door wat voor een impact die complicaties op me hebben gehad. Bij vorige operaties was ik altijd ontzettend nuchter. Ik dacht niet zoveel over alles na en liet alles gewoon op me afkomen. Dit keer was dat anders. Ik was bij deze operatie ontzettend bang dat er weer wat mis zou gaan en de hele operatie in de soep zou lopen. Dat wilde ik niet! Ik wilde eindelijk klaar zijn met het operatiehoofdstuk, het boek na 13 operaties kunnen dichtdoen. Door deze angst heb ik tijdens mijn herstel ontzettend lopen piekeren en malen. Dit gebeurde vooral wanneer ik moest niesen. Het is eigenlijk het beste om dit na een neuscorrectie niet te doen, maar soms kon ik dit eenvoudigweg niet tegenhouden. Vervolgens was ik erg in paniek en was ik pas weer gerustgesteld wanneer ik in de spiegel zag dat alles er oké uitzag, ook al wist ik rationeel gezien echt wel dat mijn neus er niet zomaar af zou vliegen.

Ik moet zeggen dat ik ben geschrokken van mijn eigen houding. Dat angstige en extreem onzekere kende ik van mezelf totaal niet. Gelukkig was alle angst echter nergens voor nodig, aangezien zowel de operatie als het herstel goed zijn verlopen. Juist doordat ik zo bang was dat het fout zou gaan, ben ik nu des te blijer en dankbaarder dat alles dit keer in 1 keer goed is gegaan.

Resultaat

Ik had om eerlijk te zijn nooit van zo’n mooi resultaat van de neuscorrectie durven dromen. Zoals op onderstaande foto’s te zien is, staat mijn neus recht, is hij niet meer plat en heb ik een mooi neuspuntje gekregen. Voorheen was ik altijd erg onzeker over mijn neus. Ik had altijd het idee dat de aandacht van mensen direct op mijn neus werd gericht in plaats van op mijn hele gezicht. Ook was ik vanwege mijn platte neus erg onzeker over mijn zijaanzicht. Hierdoor vond ik het vervelend om naar mezelf in de spiegel te kijken en mezelf op foto’s terug te zien. Nu is dit totaal veranderd.

Ik kijk nu vol trots in de spiegel en voel me veel minder onzeker dan voorheen. Ik ben blij dat ik uiteindelijk de stap heb durven te nemen om deze operatie aan te gaan, want ik hoef nu niet meer mijn hele leven lang met die grote onzekerheid en het ‘wat als ik toch de neuscorrectie had gedaan’-gevoel rond te lopen. Mijn hele leven zal ik elke dag kunnen genieten van het resultaat van de neuscorrectie. Dat is het mooiste cadeau dat de artsen mij konden geven.

Vooraanzicht

VOOR                                                        NA

Zijaanzicht

VOOR                                                        NA

Sharing is caring!