Sinds 2014 organiseert Stichting School & Veiligheid de Week Tegen Pesten. Dit wordt bewust aan het begin van het schooljaar georganiseerd, zodat er direct gewerkt kan worden aan een veilige omgeving op school en in de klas. Ook op de school waar ik werk, is er aandacht besteed aan de Week Tegen Pesten. In deze blog wil ik jullie graag wat meer vertellen over de Week Tegen Pesten en mijn ervaringen delen met pesten, nu ik zelf voor de klas sta.

Wij, als blog, willen ook graag aandacht besteden aan de Week Tegen Pesten. Dit willen we doen door een online meeting te organiseren waarin we, in een veilige omgeving, onze verhalen en ervaringen met pesten met elkaar kunnen delen. Lees dus vooral verder tot het einde van deze blog!

Week Tegen Pesten

De Week Tegen Pesten is een landelijke projectweek die Stichting School & Veiligheid ieder jaar in de vierde week van september organiseert. Deze week staat volledig in het teken van pesten. Speciaal voor de Week Tegen Pesten wordt er lesmateriaal ontwikkeld dat aansluit bij het thema van dat jaar. Elk jaar staat er een ander thema centraal; dit jaar was dat “Denk ff na”. Scholen kunnen gratis gebruikmaken van dit lesmateriaal om het onderwerp bespreekbaar te maken.

Als leraar doe je namelijk veel meer dan alleen het overbrengen van je vak. Je leert kinderen ook hoe ze met elkaar omgaan, welk gedrag toelaatbaar is en welk gedrag niet, en wat het betekent om onderdeel te zijn van een groep én een burger in een samenleving. Voor de Week Tegen Pesten lanceert Stichting School & Veiligheid elk jaar nieuwe informatie en tools om scholen te ondersteunen bij het werken aan een veilige omgeving (WeekTegenPesten.nl). 

De Week Tegen Pesten heeft ook een eigen website: https://www.weektegenpesten.nl/. Dit is niet alleen een plek waar je lesmateriaal kunt vinden, maar ook actualiteiten, blogs en ervaringsverhalen die allemaal in het teken staan van pesten. Ik wil jullie allemaal van harte uitnodigen om een kijkje te nemen op deze website!

Mijn ervaring als docent

De mensen die de blog al een tijdje volgen, weten dat ik docent ben van beroep. Dit jaar is mijn derde schooljaar op de middelbare school waar ik nog altijd met veel plezier werk. Tien jaar geleden had ik nooit verwacht dat ik ooit elke dag met plezier een middelbare school zou binnenstappen. Mijn ervaringen met pesten als leerling kun je lezen in een andere blog: https://wijhebbeneenschisis.nl/pesten/lieve-pesters-waarom-ik/. In deze blog wil ik juist mijn rol als docent belichten.

Docent zijn heeft heel veel leuke kanten. Het geeft veel voldoening om kinderen een leuke en leerzame les te geven en kinderen kunnen zo ontzettend lief zijn. “Bedankt voor de les, mevrouw”, “Fijne dag nog, mevrouw”, “Ik vind biologie zo leuk!”, “Voelt u zich weer wat beter, mevrouw, U had toch last van uw rug?” Dit zijn allemaal opmerkingen van leerlingen die ik de afgelopen weken heb gehoord. Dit soort opmerkingen zorgen ervoor dat ik elke dag blij naar mijn werk fiets. Ook is het leuk om de interactie tussen de leerlingen te zien: kinderen die samenwerken tijdens de lessen, lachen om elkaars grapjes, basketballen tijdens de pauze of voetballen in groepjes. Het komt allemaal voorbij en is zo fijn om te zien.

Vaak is het erg leuk op de middelbare school, maar de middelbare school heeft ook een donkere kant, die ik als leerling zelf heb moeten meemaken. Zo kunnen kinderen ook niet altijd lief zijn. Het ergste vind ik wanneer ze onaardig zijn tegen elkaar. Buitensluiten in de pauzes, vervelende bijnamen verzinnen, fluisterend roddelen over elkaar tijdens de lessen, elkaar opwachten na school – dit zijn voorbeelden die je op elke middelbare school tegen zult komen. Het is pijnlijk om te zien en ook zeker pijnlijk om over te schrijven.

Maar wanneer doe je het goed als docent? Een luisterend oor bieden? Meteen de pesters bij hun nekvel grijpen en straffen? Het gesprek aangaan? Ze het zelf laten uitzoeken? Vroeger nam ik het mijn leraren erg kwalijk dat ze het pesten niet zagen, of niet ingrepen wanneer er iets gebeurde. Nu ik zelf voor de klas sta, begrijp ik hoe moeilijk het is om altijd alles te zien en in de gaten te houden. Hoewel ik nog steeds vind dat het destijds beter had gekund, zie ik nu ook in dat docenten mensen zijn en dat mensen fouten maken. Zelf moet ik ook nog mijn weg vinden in dit deel van het docentschap, en dat is logisch.

Toch blijft pesten altijd een gevoelig punt bij mij. Daarom grijp ik meteen in als ik pestgedrag zie. Ik ga het gesprek aan wanneer er wordt buitengesloten en ik probeer het onderwerp zoveel mogelijk in de klas te bespreken. Daarom ben ik erg blij met het initiatief van de Week Tegen Pesten. Iedere leerling verdient een fijne middelbare schooltijd en daar zal ik altijd voor blijven vechten.

Onze school

Bij ons op school is er een anti-pestcoördinator. Een anti-pestcoördinator is het aanspreekpunt voor gepeste leerlingen. Samen brengen ze de situatie in kaart en bekijken welke acties mogelijk zijn om de pestsituatie op te lossen. Als docent of mentor kun je de anti-pestcoördinator om hulp vragen wanneer je ziet dat een kind gepest wordt. Ook neemt de anti-pestcoördinator het voortouw in het samenstellen van lessen over pesten. 

De anti-pestcoördinator had met de hulp van Stichting School & Veiligheid drie lessen samengesteld over pesten. Deze lessen werden tijdens de Week Tegen Pesten met de leerlingen doorgenomen. Ik heb deze lessen zelf ook gegeven. We begonnen met een introductiefilmpje en gingen daarna klassikaal in gesprek over pesten. De leerlingen moesten in groepjes nadenken over verschillende onderwerpen, zoals het verschil tussen online en offline pesten, de invloed van roddelen, en de gevolgen van het geven en ontvangen van “haatcomments”. Ook behandelden we stellingen over pesten: wat vinden we wel oké, wat vinden we niet oké? Wat vinden we een vorm van pesten en wat niet?

Door met elkaar in gesprek te gaan, ontdek je ook waar elkaars grenzen liggen en wat wel en niet kan. Dit vind ik heel belangrijk voor een klas, omdat ik denk dat kinderen vaak niet beseffen hoe gemeen of kwetsend een opmerking kan overkomen.

Hoewel ik de kinderen pas zeven weken ken, waren ze opvallend open. Toen ik vroeg of ze iets wilden delen over hun eigen pestervaringen, of pestervaringen in hun oude klas, staken veel meer kinderen hun hand op dan ik had verwacht. Ik vind het fijn dat we als school zoveel aandacht besteden aan dit onderwerp en dat ik samen met de kinderen een open gesprek kan voeren, waarin ze elkaar niet uitlachen maar gewoon naar elkaar luisteren. Dit soort gesprekken zouden eigenlijk vaker moeten plaatsvinden, en niet slechts één keer per jaar.

Online-Meeting over Pesten 

Op zondag 13 oktober willen we graag een online meeting organiseren, waarin we aandacht besteden aan het onderwerp pesten. Het team van Wij hebben een schisis zal deze video call begeleiden en iedereen krijgt de ruimte om zijn/haar verhaal of ervaringen te delen. Of je nu wel of geen schisis hebt, jong of oud bent: iedereen is welkom! Voel je je niet prettig om over je eigen ervaringen te praten, dan ben je ook van harte welkom om alleen te luisteren naar anderen. Doe vooral wat voor jou comfortabel voelt. 

Wat verwachten we van je?

• We luisteren naar elkaar en laten elkaar uitpraten.
• We gaan respectvol om met elkaars verhalen.
• We zetten onze camera aan, zodat we elkaar kunnen zien.
• Het is een vertrouwelijke omgeving, dus er wordt niets opgenomen.
• We steunen elkaar.

Praktische informatie

• De call begint om 19:00 uur.
• De call zal ongeveer een uur duren.
• Je hoeft je niet bij ons aan te melden, je kunt ook last-minute besluiten om deel te nemen.
• Je kunt de call betreden door op de onderstaande link te klikken op 13 oktober om 19:00 uur:

https://meet.google.com/hme-eakn-qih

Hopelijk tot volgende week!