Praten voor beginners

Door mijn schisis had ik een spraakachterstand. Ik had heel erg veel moeite met praten waardoor ik op een speciale basisschool terechtkwam voor kinderen met een taal(ontwikkelings)stoornis en slechthorende kinderen. Deze blog gaat dieper in op deze tijd.

Ik stond weer klaar met mijn rugtas bij de voordeur te wachten op het busje. Zoals elke ochtend werd ik opgehaald door Jan, de buschauffeur. Ik zat namelijk op school in Leiden. Zelf woon ik in Leidschendam, wat iets van 20 kilometer uit elkaar ligt en dus te ver was om telkens door mijn ouders gebracht en gehaald te worden.
Jan was de aardigste buschauffeur van Nederland. Hij stapte uit, deed de schuifdeur open, liet mij instappen en checkte altijd even of ik de gordel goed vast had gedaan. Daarna reden we door naar een aantal andere kinderen die in de buurt woonde, waarna we richting school reden.

De school waar ik op zat, heet ‘De Weerklank’ en ligt net buiten het centrum van Leiden. Het is een christelijke school voor kinderen tussen de 3 en 13 jaar. Ik heb er tot en met groep 3 les gehad. Het fijne van deze school was dat ik niet de enige was die ‘iets’ mankeerde. Nu ik er zo op terugkijk besefte ik toen niet hoe waardevol dat voor mij was. Het ene kind kon minder horen, had een autisme of andere redenen waardoor ze een achterstand hadden in de ontwikkeling van spraak. Door mijn schisis en spraakachterstand was ik niet anders dan andere kinderen en viel ik niet op.
Op de Weerklank kreeg ik onder extra logopedie en werd er in de lessen meer aandacht besteed aan taal en had ik ook gesprekken externe hulpverleenster. Ook heb ik 2 keer een spraak verbeterende operatie gehad, waarvan de eerste operatie was mislukt. Na de eerste operatie kwam er namelijk nauwelijks verbetering. Mijn moeder had dit aangegeven bij de dokter, maar die was ervan overtuigd dat dit niet het geval was, wat later dus uiteindelijk wel zo bleek te zijn.
Ik begon door de extra aandacht en zorg steeds beter te praten. Ik had vooral moeite met de letters s en t. Het staat me daarom ook goed bij dat ik op een avond in bed lag en voor het eerst in mijn leven die letters opeens goed kon uitspreken. Het is namelijk voor een patiënt met schisis (met name een gehemeltespleet) moeilijk om bepaalde klanken te spreken door het niet goed optrekken van het gehemelte. De volgende dag klopte ik gelijk aan bij de logopediste op school om het haar te laten horen. Haar reactie kan ik mij niet meer herinneren, maar het zal vast wel positief zijn geweest!
Halverwege groep 3 werd duidelijk dat ik niet de speciale zorg meer nodig had die de Weerklank mij kon bieden, waardoor ik werd overgeplaatst naar de reguliere basisschool bij mij in de straat. Aan het einde van het jaar mocht ik al een dagje meelopen op de nieuwe school en daar viel mij gelijk al iets op: ik was anders.
Natuurlijk heeft iedereen wel zo zijn gebreken, niemand is perfect. Maar op de Weerklank waren deze gebreken bij anderen meer zichtbaar dan op deze basisschool waardoor ik meer opviel. Dit was toch wel iets waar ik echt aan moest wennen. Af en toe werd ik in de gangen net iets te lang aangekeken, en durfde ik minder te praten. Ik was ook voor zover ik weet de enige met een hazenlip op school.
Mijn moeder kwam op een gegeven moment op het idee om de aflevering van Het Klokhuis over schisis op te nemen en in de klas tijdens de pauze te laten zien. Het pakte heel goed uit, het gaf mij de rust bij het idee dat iedereen er vanaf dat moment alles over wist, want zelf wilde ik er niet heel veel over kwijt. Om telkens over datgene te praten wat je zo anders maakt dan de rest is, vooral op die leeftijd, vervelend.

In de jaren daarna is mijn spraak verbeterd, tot het punt dat ik telkens bij iedere afspraak met het schisisteam speciaal voor de logopediste tot 10 moest tellen omdat ze mijn spraak zo mooi vond!

Meer informatie over De Weerklank:
https://deweerklankleiden.nl/

Meer informatie over spraakverbeterende operaties:
http://www.schisisteamfriesland.nl/lip-gehemelte-neus/spraak/pharynxplastiek-spraakverbeterende-operatie/

Sharing is caring!

2 Reactie's
  • Lotte
    Geplaatst op 23:57h, 20 mei Beantwoorden

    Geweldig verteld Ruben! Ik kan me enorm inleven door jouw schrijfstijl

  • Tamara boxum
    Geplaatst op 10:47h, 18 februari Beantwoorden

    Zo herkenbaar van onze dochter met dezelfde schissis dus dezelfde spraak problemen helaas .

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.