6 typische schisiservaringen uit mijn kindertijd

Kinderen met een schisis zijn bijzonder. Enerzijds kunnen schisiskinderen dingen niet die andere kinderen wel kunnen. Anderzijds maken schisiskinderen ervaringen mee die andere kinderen niet meemaken en die je als persoon vormen en eventueel sterker maken. In het jaar 2000 werd ikzelf met een volledige enkelzijdige schisis geboren. Inmiddels ben ik 21 jaar. Wanneer ik terugblik op mijn kindertijd, besef ik me dat sommige dingen uit mijn dagelijks leven voor mij destijds doornormaal waren, terwijl ze dit voor anderen niet waren. Vandaag deel ik mijn schisiservaringen die typerend voor mijn kindertijd waren met jullie. Misschien herken je jezelf als persoon met schisis wel in deze ervaringen of misschien kom jij als persoon zonder schisis op deze manier weer wat nieuws te weten over het leven van een persoon met een schisis.

Veel leesplezier!

Disclaimer: De zaken die ik in dit artikel noem, zijn mijn persoonlijke ervaringen. Men dient hierbij in acht te nemen dat elk persoon anders is en geen enkele schisis hetzelfde is. De genoemde schisiservaringen hebben dus niet op iedereen met een schisis betrekking.

Ziekenhuis

Doordat ik met een hazenlip ben geboren, ben ik vaak geopereerd geweest. Mijn eerste operatie kreeg ik toen ik een paar maanden oud was (de lipsluiting). De (tot dusver) laatste operatie toen ik 18 jaar oud was (een spraakverbeterende operatie). Ik heb vanwege mijn schisis operaties gehad aan mijn bovenlip, neus, kaak, verhemelte en oren. In totaal ben ik ongeveer 12 keer geopereerd. Hierdoor moest ik toen ik een kind was vaak naar het ziekenhuis. Het was voor mij heel normaal om regelmatig met mama naar het ziekenhuis te gaan en hierdoor soms school te moeten missen. Ik vond het nooit erg om naar het ziekenhuis te gaan, maar juist leuk! Ik kwam zo vaak in het ziekenhuis dat de omgeving mij vertrouwd was en ik de artsen van het schisisteam goed kende. Hoewel veel mensen negatieve associaties met het ziekenhuis hebben, had ik dit hierdoor helemaal niet. Wat hier natuurlijk ook wel aan bijdroeg, is dat ik hierdoor een paar uurtjes school miste, wat ik natuurlijk helemaal niet erg vond, haha!

Verstaanbaarheid

Door het afwijkende verhemelte hebben veel schisiskinderen problemen met de luchtsturing bij spreken. Hierdoor klinken veel klanken nasaler dan dat ze horen te klinken; veel lucht gaat door de neus naar buiten, terwijl dat eigenlijk niet altijd moet. Bij mij was dit ook het geval. Daarom heb ik jarenlang logopedie gehad. Ik begon toen ik 2 jaar oud was en eindigde toen ik 8 was. Wekelijks ging ik samen met mama naar de logopediste in mijn dorp. Daar deden we allerlei oefeningen. Daar bleef het echter niet bij. Om ervoor te zorgen dat ik verstaanbaar was, moest ik ook thuis met mama een hele hoop oefeningen doen. Dat vond ik niet erg, maar toen ik nog zo jong was, begreep ik zelf niet zo goed waarom ik dat allemaal moest doen. Ik had niet zo goed door dat ik niet duidelijk praatte, want voor mij was mijn manier van praten normaal. Daarnaast kon mijn familie mij prima verstaan, dus waarom moest ik dan zoveel oefenen? Wanneer vreemde mensen mij niet goed verstonden, dacht ik vaak dat het dan wel aan hen moest liggen. Mijn 1,5 jaar oudere zus dacht dat ook en kon vaak, puur uit bescherming, best boos worden wanneer mensen mij niet konden verstaan. Wanneer ik mezelf nu echter op oude videobanden terug hoor, begrijp ik maar al te goed waarom logopedie zo noodzakelijk was. Ik versta zelf niet eens wat ik toen allemaal zei! Toch maar goed dat ik al die oefeningetjes heb gedaan. 😊

Kaarsjes & ballonnen

De luchtsturingsproblemen zorgden er niet alleen maar voor dat ik wat moeilijker kon praten. Ze hadden ook tot gevolg dat ik geen of slechts met heel erg veel moeite ballonnen op kon blazen. Ook vond ik het als klein meisje ontzettend lastig om kaarsjes uit te blazen. Wanneer ik de luchtdruk in mijn mond opbouwde om te gaan blazen, verloor ik vervolgens een hele hoop lucht door de neus. Hierdoor wilde het uitblazen van kaarsjes vaak niet lukken. Dat zorgde voor bijzondere taferelen tijdens verjaardagen. Wanneer ik jarig was, mocht ik altijd de kaarsjes op de taart uitblazen. Vaak deed ik heel veel moeite, maar gingen de kaarsjes maar niet uit. Mijn ouders tikten dan stiekem mijn oudere zussen aan zodat zij konden ‘meehelpen’. Zij bliezen vervolgens over mijn schouders heen met veel kracht de kaarsjes uit. Prestatiegericht als ik toen al was, vond ik dat nooit leuk, want ik wilde het zelf kunnen! Inmiddels zijn we heel wat jaren verder en kan ik vol trots zeggen dat ik mijn zussen niet meer nodig heb om de kaarsjes uit te blazen :).

Tomatensoep in de neus

Het hebben van een schisis heeft naar mijn mening niet alleen maar nadelen, maar ook voordelen. Zo kan ik een erg bijzonder trucje. Wanneer ik iets drink of iets vloeibaars eet en ik vervolgens per ongeluk in de lach schiet, komt dit door mijn neus naar buiten! Dit komt doordat ik ten gevolg van mijn schisis zogenoemde fistels, kleine gaatjes, in mijn gehemelte heb. Door deze fistels kunnen vloeistoffen door het verhemelte heengaan en in de neus terechtkomen en uiteindelijk zo door de neus naar buiten komen. Toen ik nog een kind was, is dit erg vaak gebeurd. Vooral bij Chinese tomatensoep, want dat is mijn favoriete soep. Ik vond dit zelf altijd wel grappig en vond het als kind erg stoer dat ik dit kon.

Vaste gast bij de orthodontist

Ten gevolg van mijn schisis groeide mijn gebit van jongs af aan schots en scheef. Hierdoor heb ik vanaf mijn 7e tot mijn 18e gebeugeld. Het was vrij bijzonder dat ik al in groep 4 een beugel kreeg. Mijn moeder en ik besloten daarom om voor de klas te vertellen waarom ik al zo vroeg een beugel kreeg. Na afloop van het praatje mocht elke klasgenoot even langslopen om in mijn mond te kijken naar de beugel. Reuze interessant natuurlijk, zo’n metaalwerk in je mond! 😉

Doordat ik zolang heb gebeugeld, was ik als het ware vaste gast bij de orthodontist. Het was voor mij normaal dat ik om de zoveel jaar weer een nieuwe beugel kreeg en zo weer een nieuwe stap binnen mijn beugeltraject zette. Ik merk nu dat ervaringen zoals deze ervoor hebben gezorgd dat ik ook niet zo snel zeur wanneer er op medisch gebied wat moet gebeuren en dit een beetje pijn doet. Het hoort er nou eenmaal bij. Hierdoor vind ik het vaak zeurderig overkomen wanneer andere mensen dit wel doen en ze bijvoorbeeld klagen dat ze ‘al’ 2 jaar een beugel hebben. Uit mijn perspectief stelt 2 jaar niks voor, maar ik snap dat dat voor iedereen anders is. Natuurlijk had ik liever niet gehad dat ik zoveel moest beugelen en zoveel operaties moest krijgen, maar het heeft er in ieder geval wel voor gezorgd dat ik goed tegen een stootje kan. Zo heeft ieder nadeel zijn voordeel.

Zelfspot

Een ander voordeel van het hebben van een schisis is dat ik hierdoor mijn zelfspot heb kunnen ontwikkelen. Ik heb geleerd dat ik door grapjes te maken over mijn eigen tekortkomingen (bijvoorbeeld over nasale spraak), ik dingen wat meer kan relativeren. Dat lukt natuurlijk niet altijd, maar soms wel. Zo maak ik met mijn zus vaak grapjes over mijn schisis en heb ik tijdens een retoricawedstrijd een spottende toespraak over mijn schisis gehouden. Dit helpt me om alles niet zo ‘zwaar’ te zien. Belangrijk is natuurlijk wel om deze grappen alleen over jezelf te maken en bijvoorbeeld niet als vreemdeling zomaar een grapje over iemand met een schisis te maken. Dit kan namelijk heel kwetsend zijn. Zolang ik echter grappen over mezelf kan blijven maken en mij dit helpt, blijf ik dit doen. Lachen is immers het beste medicijn tegen negatieve emoties!

Herken jij deze schisiservaringen? Of heb/had jij als kind hele andere schisiservaringen? Ik ben erg benieuwd naar jullie verhalen. Laat vooral een reactie achter 😊.

Bedankt voor het lezen & tot snel!

Sharing is caring!

4 Reactie's
  • Jeanine Boonstra
    Geplaatst op 11:54h, 01 augustus Beantwoorden

    Wat leuk om dit te lezen en wat enorm goed geschreven weer Bibi!
    Wat ben ik toch trots op jou!
    Liefs,, Jeanine

  • Lotte van de Loo
    Geplaatst op 12:13h, 01 augustus Beantwoorden

    Super empathisch geschreven Kleintje! Echt heel leuk om te lezen en verrassend hoe je over sommige dingen dacht. Ik ben ook heel trots op jou als grote zus ♥️

  • Arne wils
    Geplaatst op 13:28h, 01 augustus Beantwoorden

    Ik ben fier dat je er over hebt geschreven ik heb zelf ook één schisis. Maar ik heb een schisis aan twee kanten en een open verhemelte ik ben nu 17 jaar en ben nu al 16 keer geopereerd geweest.

    Grtjs

  • Sabine
    Geplaatst op 18:57h, 18 december Beantwoorden

    Wauw dit doet echt wat met me! Wat herkenbaar, en wat schrijf je dat sterk en positief op. Ik denk er nooit over na maar als je dit zo leest mogen we best trots zijn op onszelf! 🙂 Bedankt!

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.