Het is alweer een tijdje geleden dat we aandacht hadden voor het onderwerp liefde en relaties. Als team hebben wij hier in 2020 aandacht aan besteed in de vorm van een mooie blog waarin iedereen zijn/ haar verhaal vertelt.
De hoogste tijd om er weer eens wat aandacht aan te schenken en jullie lezers mee te nemen in mijn zoektocht van de afgelopen jaren naar liefde & relaties.
Datingsites en datingapps – Is uiterlijk het eerste wat je ziet?
Als het je tegenwoordig om wat voor reden dan ook niet lukt de juiste partner tegen te komen, zijn er talloze datingsites en datingapps waar je uit kunt kiezen. Echter, de keuze lijkt ook reuze en wat haal je eigenlijk in huis? Wat schuilt er achter die mooie profielfoto’s en dito geschreven introtekst bij zijn/haar profiel? En zijn we tegenwoordig niet veel te veel opzoek naar perfectie? En bestaat dé perfecte partner eigenlijk wel? En zijn jongens of meiden die hun profiel volledig hebben ingevuld dan soms wanhopig op zoek naar liefde en een relatie?
Ik heb ondertussen aardig wat ervaring met verschillende (niet betaalde) datingsites en apps met wisselend resultaat en bijbehorende onzekerheid. Wat vul ik wel/ niet in van mijn profiel? Welke foto’s plaats ik? Kom ik zo leuk genoeg over? Is mijn schisis te zien? En misschien wel de belangrijkste vraag: Wanneer vertel ik dat ik een schisis heb? En zou de man in kwestie dat erg vinden? Of wil ik juist graag een man met een schisis zodat hij mij en mijn eigenaardigheden en onzekerheden beter begrijpt?
In de loop der jaren ben ik erachter gekomen dat de eerste indruk die jongens opdoen en die jezelf opdoet best een beetje op de foto’s van je profiel gebaseerd zijn. Dit gebeurd niet perse op een negatieve wijze, maar je kijkt zeker wel naar het uiterlijk en/of uitstraling van een persoon. Zonder dat ik aan body shaming zou willen doen is het in mijn familie bekend dat ik persoonlijk niet zo val op de 3 B’s: (Bier)Buik en Baard. Misschien onterecht, maar ik denk dat we allemaal naar het uiterlijk en/of uitstraling kijken van iemand. Daarbovenop komt dat naarmate de tijd verstrijkt we in onze zoektocht naar de liefde en/of een relatie steeds kieskeuriger worden.
It’s a match – maar is dat ook echt zo?
Hoera, we hebben een match! We vonden elkaars profiel leuk of hebben interesse in elkaar getoond door een berichtje te sturen. Soms wat vervelende en nietszeggende berichten, soms een leuk compliment en een interessant gesprek. Persoonlijk chat ik zelf altijd eerst even met zo’n jongen om te kijken of er een klik is. Soms lukt het me niet om de schisis in een online gesprek naar voren te brengen. Ik voel dan vaak vooralsnog de druk om dit punt te bespreken voor we op date gaan. Zo is mijn date vooraf op de hoogte en voel ik me zelfverzekerder omdat hij al weet dat ik een schisis heb. Of je samen echt een match bent, daar kom je achter door vooraf en tijdens je date echte gesprekken te voeren. Niet altijd met het gewenste resultaat, want soms voel je tijdens de date(s) gewoon geen klik of match. Maar communicatie, openheid over wie je bent is voor mij ontzettend belangrijk. Dit hoeft niet altijd gelijk in zo’n eerste chatgesprek, maar zeker op een date wil ik mezelf kunnen zijn en daar hoort mijn schisis bij.
It’s a Match.
Soms vloeide er na een aantal leuke dates via datingwebsites of apps een korte relatie uit, maar nooit langer dan 3 tot 5 maanden.
Vorig jaar kwam daar na 5 jaar single zijn onverwachts verandering in. Na een leuk gesprek met Anne op een zonnig terras in het centrum van Utrecht besloot ik de zoveelste dating app (deze keer HPPN) te downloaden. Daar gingen we weer met het maken van een profiel, bijbehorende onzekerheid en of het deze keer dan wel zou lukken? Ook mijn kieskeurigheid om de hoek kwam kijken, dus ik heb weer menig man weggeswiped waarvan ik dacht, dit is niks!
Daar was hij dan: de man met een baardje en een volledig ingevuld profiel en hier en daar wat gemeenschappelijke interesses. Na een aantal keer zijn profiel te hebben doorgenomen ging deze man naar rechts. Open en eerlijke gesprekken samen met meerdere dates volgden. Wat ik merkte, is dat ik me ontzettend rustig en op mijn gemak bij hem voelde en ik volledig mezelf kan en mag zijn.
De wereld van het hebben van een schisis en wat daarbij hoort, is hem inmiddels bekend. Als persoon ben ik daar altijd open en eerlijk over geweest en hij heeft ook een aantal blogs gelezen. Hij was op de Schisis Nederland Jongerendag aanwezig als fotograaf, maar vooral om mij te steunen en dat vind ik nog steeds bijzonder.
Samenvattend kan ik denk ik wel zeggen dat ik het in een relatie belangrijk vind geaccepteerd te worden zoals ik ben, zoals iedereen denk ik dat iedereen wel heeft – met of zonder schisis. Mijn schisis hoort bij mij, en maakt ook een stukje van wie ik nu ben uit. Waarschijnlijk vind ik het daarom juist zo belangrijk dit vooraf naar voren te brengen als het gaat om de liefde. Mijn vriend accepteert en waardeert mij juist om wie ik ben, andersom natuurlijk ook en daar zijn we elkaar dan ook dankbaar voor. We zijn erg gelukkig samen.
Wat zijn jouw ervaringen in de liefde?
0 reacties