Uitgaan met een schisis: feest of vleeskeuring?

Uitgaan betekent voor mij lol maken met mijn vrienden, veel dansjes doen op de dansvloer en keihard meezingen met bekende liedjes. Ik ben student en vind het leuk om in mijn studentenstad uit te gaan, ook al doe ik het door alle verplichtingen – die ik grotendeels mezelf opleg – niet zo vaak. Ik geniet ervan om even lekker los te gaan en niet bezig te zijn met studie, werk, het huishouden of andere verplichtingen.

Tegelijkertijd ervaar ik uitgaan soms als een vleeskeuring. Op stap gaan is voor sommige mensen dé ideale gelegenheid om op zoek te gaan naar een leuke (bed)partner, eens lekker te flirten en elkaars uiterlijk uitgebreid te beoordelen. Het flirten in een club maakt uitgaan voor sommigen denk ik extra spannend en aantrekkelijk, wat ik me wel goed kan voorstellen. Bij mij zorgt het echter voor een vreemde extra lading. Wanneer ik mensen elkaar op stap van top tot teen zie keuren, vind ik dat soms echt walgelijk. Waar mensen in het dagelijks leven al vrij veel met uiterlijk bezig zijn, lijkt dit tijdens het uitgaan nog eens uitvergroot te worden.

Door mijn hazenlip ben ik me enorm bewust van mezelf en mijn omgeving. Wanneer je wordt geboren met een gezichtsafwijking en je er dus anders uitziet dan ‘normaal’ (wat dat ook mag zijn), maakt je omgeving je hier vaak genoeg van bewust. Ik heb in het verleden vervelende opmerkingen gekregen over mijn scheve neus en mijn lip, meegemaakt dat mensen over mijn uiterlijk roddelden en me uitlachten. Wanneer dat regelmatig gebeurt, word je je erg bewust van het feit dat je er ‘anders’ uitziet dan de rest.

In de pubertijd waren feestjes voor mij dé situaties waarin ik me heel erg bewust van mijn afwijkende uiterlijk werd. Ik heb vaak afkeurende blikken gekregen of ik kreeg rare opmerkingen over mijn neus en lip te horen. Mijn vriendinnen daarentegen kregen veel positieve aandacht van jongens en werden door hen aangesproken. Ik hing er dan vaak maar een beetje bij. Alhoewel ik niet echt op zoek naar die aandacht was – immers wilde ik gewoon een leuke avond met vrienden hebben – deed dit me wel wat. Het maakte me namelijk bewust van het feit dat ik ‘anders’ was, naar mijn inzicht minder mooi dan mijn vriendinnen en dat maakte me onzeker. Ik voelde me hierdoor regelmatig het lelijke eendje.

Dit is compleet veranderd sinds mijn neuscorrectie. Vandaag de dag krijg ik meer positieve aandacht van mannen tijdens het uitgaan. Aan de ene kant is dat – laat ik daar heel eerlijk over zijn – natuurlijk vleiend en veel fijner dan die negatieve aandacht van vroeger. Ik ben weliswaar niet naar deze aandacht op zoek – ik heb immers een hele leuke vriend -, maar iedereen vindt het natuurlijk leuk om knap en mooi gevonden te worden.

Aan de andere kant vind ik het vrij choquerend om te merken hoe erg de reacties van mannen zijn veranderd sinds mijn neus wat rechter staat, minder plat is en mijn hazenlip hierdoor minder opvallend in mijn gezicht aanwezig is. Van genegeerd worden en afgewezen worden naar complimenten en flirterige blikken. Het benadrukt wat mij betreft maar weer eens hoe kortzichtig de mens is. Wanneer er maar één ding aan het uiterlijk van een ander afwijkend is, ben je voor de meesten – uitzonderingen daargelaten –  niet goed genoeg; je wordt afgeschreven op de vleeskeuring. Het doet me denken aan appels die in de supermarkt zullen worden verkocht. Wanneer ze één deukje te veel hebben of één knobbeltje hebben, zijn ze niet goed genoeg voor de verkoop, terwijl ze verder eigenlijk prima in orde zijn.

De prominente rol die het uiterlijk in onze maatschappij en met name in het uitgaansleven speelt, zal denk ik niet verdwijnen. Veel mensen zijn, inclusief ikzelf, nou eenmaal veel met uiterlijk bezig. We willen er goed uitzien en hechten dus ook veel waarde aan het uiterlijk van een ander. Wanneer dit niet zal veranderen, zal ik dus toch zelf moeten bedenken hoe ik met de vleeskeuring tijdens het uitgaan om zal moeten gaan.

Ik heb ontdekt dat het voor mij ontzettend goed werkt om op stap te gaan met mensen die dit met dezelfde insteek als ik doen. Mensen die vooral samen plezier willen hebben en niet als hoofddoel hebben om een (bed)partner te vinden. Afgelopen donderdag werd ik me hier erg van bewust, toen ik samen met twee goede vrienden naar een studentenfeest ging. We waren in een goed gezelschap en hebben een hele leuke avond gehad. Niemand hing er zielig bij.

Daarnaast merk ik dat ik het fijn vind om me niet zoveel bezig te houden met de vleeskeuringen om me heen, omdat ik merk dat het me soms heel boos maakt als ik zie hoe afkeurend mensen naar elkaar kunnen kijken en hoe gemeen mensen tegen elkaar kunnen zijn. Mogelijk heeft dit te maken met mijn ervaringen uit het verleden.

Ik  focus me daarentegen veel liever op mezelf, mijn vrienden en op de mensen die net als ons lekker aan het dansen en zingen zijn. Daar word ikzelf het meest blij van. En hoe ga ik dan om met de complimenten die ik sinds kort van mannen krijg? Die steek ik lekker in mijn zak! Zo maak ik van elke stapavond één groot feest!

Wat zijn jouw ervaringen met uitgaan? Heb jij vanwege je schisis weleens wat naars meegemaakt op stap? Of krijg je juist leuke reacties op je uiterlijk? Hoe ga je hiermee om? Laat het weten in de comments!

Bedankt voor het lezen en tot snel!

Sharing is caring!

6 Reactie's
  • Juri Poelen
    Geplaatst op 17:10h, 05 februari Beantwoorden

    Weer heel mooi geschreven! Ik gun het je enorm dat je nu veel positieve reacties wat betreft je uiterlijk krijgt. Je bent ook een hele knappe meid.
    Groetjes,
    Juri

  • Pieter-Jan van de Loo
    Geplaatst op 17:37h, 05 februari Beantwoorden

    Prima verhaal Bibi. Fijn hoe jij nu het leven staat. Je bent een bikkel!

  • Diana
    Geplaatst op 18:29h, 05 februari Beantwoorden

    You go girl. Inspirerend voor mij en met mij voor vele anderen denk ik (met of zonder afwijking in het gezicht), aangezien jouw boodschap krachtig is: “Dicht(er)bij jezelf zijn en/of mogen komen”. Dank voor het delen van jouw binnenwereld 🙂

  • Jeanine
    Geplaatst op 20:46h, 05 februari Beantwoorden

    Mooi om te lezen wat je allemaal hebt meegemaakt en wat het met je doet en deed. De vergelijking met de appels vind ik erg sterk. Heel mooi verwoord ook weer! Je bent een topper lieverd! Ps: en blijf genieten van het uitgaan!

  • Mary plompen
    Geplaatst op 21:14h, 06 februari Beantwoorden

    Mooi verhaal. Ik ben nu 40 en krijg ook nog steeds reacties achter mijn rug.. kijk die lippen. Zal ze wel opgespoten hebben.. het blijft bij mij een pijnpunt. Want overal zijn mensen die denken dat ze er een opmerking over moeten maken. Kom dan gewoon op me af en vraag ernaar…

  • Lotte
    Geplaatst op 19:10h, 11 februari Beantwoorden

    Wauw wat krachtig geschreven. Fijn om even een kijkje in jouw hoofd te nemen 😉 en lekker die complimenten in je zak steken inderdaad, meer dan verdiend!

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.