Welkom bij het tweede deel van onze Moederdag-reeks. Aangezien het losse verhalen zijn hoef je niet het eerste deel te lezen om dit deel te kunnen lezen, ben je wel nieuwsgierig? Zie dan de link onderaan deze blog. Hieronder lees je het verhaal en ervaringen van Anne en haar moeder. Het verhaal van Ruben en zijn moeder lees je in de komende week. 

Op 3 augustus 1998 is mijn moeder voor het eerst moeder geworden. Van tevoren wist mijn moeder niet dat ik een schisis zou hebben, deze verrassing kwam dus bij de geboorte. De verloskundige keek omhoog en zei: “Het is een meisje, ze heeft een schisis, het komt allemaal goed”. Daarna legde zij mij op mama’s buik. Mijn moeder wist niet eens wat een schisis was, maar dat was op dat moment niet belangrijk. Mijn moeder was gelukkig met haar gezonde dochter en dat was het enige dat telde. 

Als een kindje geboren wordt met een schisis worden er na de bevalling nog extra controles uitgevoerd. Tijdens één van deze controles hoorden de doktoren een hartruis. Dit beangstigde mijn ouders enorm. Ik werd bij ze weggehaald en ze bleven alleen achter, niet wetende of het wel goed ging komen met mij. Door het probleem met mijn hart werd de schisis ook opeens heel klein. Achteraf bleek er gelukkig niks geks aan de hand te zijn. Er viel een last van de schouders van mijn ouders af. 

Zeker vóór de lipsluiting kun je de schisis bij een baby erg goed zien. Mijn lip werd pas gesloten na de 14 maanden, omdat er eerder te weinig weefsel was om mij goed te opereren. Mijn moeder vertelde dat ze zich nooit heeft geschaamd voor mij. Ze heeft me nooit bedekt of ergens niet mee naar toe genomen omdat ze blikken van mensen wilde voorkomen. Ze liep om niemand heen. Mensen schrokken wel als ze mij zagen maar mijn moeder was heel erg open over mijn schisis. Vaak kregen mensen ook niet de kans om zich ongemakkelijk te voelen omdat mama meteen uitlegde wat ik had. 

Ik vroeg mijn moeder wat zij als moeilijkste periode heeft ervaren tijdens mijn opvoeding. Zij antwoordde hierop dat dit de middelbare schoolperiode was. Ik was namelijk een super vrolijke, makkelijke en gezellige baby en op de basisschool was ik gewoon Anne, in plaats van het meisje met de schisis. Vroeger kon je als moeder veel dingen wegnemen maar naarmate je kind ouder wordt kun je als ouder niet alles meer regelen en zul je het als kind zelf moeten doen. Deze machteloosheid vond mijn moeder het moeilijkst omdat ze zag dat ik niet lekker in mijn vel zat. In haar omgeving hoorde mijn moeder vaak “Het gaat wel heel goed met Anne!”, “Jullie zullen wel opgelucht zijn!”, “Wat een knappe meid”. Dit vond mijn moeder moeilijk. Je zou eens moeten weten, dacht ze dan. 

Mijn moeder heeft altijd op haar eigen gevoel vertrouwd en mij zo normaal en liefdevol mogelijk behandeld. Ik ben ontzettend dankbaar voor mijn ouders en de opvoeding die zij mij hebben gegeven.

Dankjewel mama!

Lees deel 1 via de volgende link:
https://wijhebbeneenschisis.nl/activiteiten/de-moederdag-blogs-deel-1/