Op de set

De link van de klokhuis aflevering staat op onze facebookpagina; wijhebbeneenschisis 

Een blog over mijn ervaringen over een dag op de set & mijn persoonlijke uitlaatklep.

BREAKING NEWS! Ja hoor, Anne de boerenpummel kwam op tv, wel als figurant, bij het klokhuis, maar ik kwam op tv. Ik moest toch ergens mijn carrière beginnen?

Toen er op facebook voorbij kwam dat ze figuranten zochten met een schisis heb ik me meteen aangemeld. Want ja, wanneer zoeken ze nou specifiek naar mensen met schisis? Ik heb daar in ieder geval nog nooit iets over voorbij zien komen. Samen met mijn mede blogger, Claudia Vermeulen heb ik me aangemeld en ben ik naar het Wilhelmina kinderziekenhuis in Utrecht gereisd. Daar werden we ontvangen en maakte we kennis met de andere schisis patiënten en figuranten. Sommige ouders kende onze blog en gaven complimenten. Dat was natuurlijk erg leuk om te horen! Zoals jullie misschien al wel bij het klokhuis hebben gezien, spelen Claudia en ik alleen maar mee in het liedje en dus niet in de hele aflevering. Het liedje werd opgenomen in ziekenhuis en dat duurde een paar uur. In elke scene werd een hoop tijd gestoken. Toen alles was opgenomen vroeg de regisseur of hij ook nog bij een paar van ons thuis mocht komen filmen. Ik heb aangeboden dat ik daar eventueel wel voor openstond. De regisseur (Martijn) kwam dus bij mij thuis filmen over wat ik leuk vond om te doen in mijn vrije tijd.

Toen ze bij mij thuis kwamen filmen was het eigenlijk een perfecte zomerdag. Samen met mijn vrienden zat ik buiten te wachten. Omdat ik vaak met mijn vrienden ben, en houd van mensen om mij heen heb ik ze uitgenodigd. Met een biertje en wat zelfgemaakte nachos viel er vrij weinig te klagen. Het voelde niet alsof we iets gingen opnemen. Het was eigenlijk gewoon best wel gezellig om mijn vriendinnengroep weer om me heen te hebben. Toen uiteindelijk Martijn aankwam en de biertjes waren weggezet (aangezien we een kinderprogramma aan het opnemen waren), konden we eindelijk beginnen. Martijn wilde filmen dat ik muziek aan het maken was dat ik ging voetballen want dat is wat ik het meeste doe in mijn vrije tijd. Mijn vriendinnen kregen ook een kleine rol, de 3 meiden met de close-up zonder een schisis, zijn de vriendinnen die ik had uitgenodigd.

In de videoclip van het liedje zie je mij spelen op een ukelele, deze heb ik gekocht in Amerika. Het ren seizoen was afgelopen en ik zocht een nieuwe hobby. Samen met een vriendin liep ik de eerste muziek winkel binnen om het goedkoopste instrument te kopen dat er lag en dat was deze ukelele. Ik vind het leuk om te schrijven, muziek te maken, muziek te schrijven en om te zingen. Ik denk dat maar weinig mensen weten dat ik daar erg veel tijd in steek. Iedereen heeft een soort van uitlaatklep en bij mij is dat muziek. Als ik verdrietig of boos ben dan krijg ik vaak veel inspiratie. Als ik bijvoorbeeld gedumpt wordt, ben ik op mijn best, dan ben ik gewoon de nieuwe Taylor Swift. Dat was natuurlijk maar een flauwe grap maar dat neemt niet weg dat ik super veel tijd steek in muziek. Naast de ukelele speel ik ook piano, dat heb ik mezelf ook aangeleerd. Vroeger speelde ik ook viool maar daar ben ik helaas mee gestopt. Ik kan echt mezelf zijn en ik zou er in de toekomst heel graag iets met muziek willen doen. Ook toen Martijn kwam filmen heb ik een stukje gezongen. Omdat het alleen maar beeld was dat hij kon gebruiken is het geluid onder het fragment weggehaald, maar hij heeft later ook nog in een mail gestuurd dat als ik het zo leuk vond om te muziek te maken, er misschien eens achteraan zou moeten gaan.

Misschien dat ik toch maar eens iets ga doen met dat advies.

 

 

Sharing is caring!

Geen reactie's

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.