30 mei Verkreukeld papier

Herken je dat gevoel? Dat het verleden soms op onverwachte momenten weer de hoek om komt, en roept hier ben ik! Bij mij wel, meestal ga ik dan terug met mijn herinneringen en gedachten aan het verleden, op het moment dat er zich moeilijke en/of vervelende situaties voordoen. Voor mijn gevoel heb ik op deze moeilijke en/of vervelende situaties dan geen grip. In mijn hoofd en lijf  gaat dat in een split second en voor ik het weet denk ik terug aan de vervelende dingen uit het verleden. En dan gebeurt het, ik kom weer in die neerwaartse spiraal van onzekere en vervelende gedachten terecht. Deze zijn immers zo vertrouwd en eigen vanuit het verleden… hoe gek dat ook klinkt.

Zo gebeurde dit ook een paar maanden terug, toen ik op mijn werk 2 van dit soort situaties meemaakte. Op 1 had ik zelf invloed, en baalde ik achteraf van hoe ik had gehandeld. Op de andere situatie had ik weinig invloed, en heb ik later toen het kon de regie wel zelf gepakt. De situaties hadden veel meer impact op mij, dan ik in eerste instantie had gedacht en de neerwaartse spiraal waar ik het zojuist over had kwam op gang. Ik werd behoorlijk emotioneel, voelde mezelf niks meer waard, ik was kansloos, had het verkeerd aangepakt en mijn baas zou in mijn ogen wel gek zijn als hij nog wilde dat ik in dienst zou blijven.

Heftige gedachten zou je zeggen, en dat vind ik ook nu ik er genuanceerder naar sta te kijken! Want als er op je werk iets gebeurd wat achteraf anders had gekund, ben je natuurlijk niet gelijk kansloos en ontslaat je baas je ook niet gelijk, haha.

Deze gedachten komen natuurlijk niet zomaar ergens vandaan, ze zijn in de loop der jaren ontstaan. Dit komt door door mijn verleden, een verleden waarin ik ontzettend veel ben gepest. Vervelende opmerkingen over mijn lip (hazenlip) en uiterlijk (je bent lelijk) hoorde ik met regelmaat. Ook kreeg ik met grote regelmaat de woorden: Koos kansloos en koos vriendloos te horen. En probeerde een andere meid uit mijn klas een wederzijdse vriendin, voor mijn gevoel deze vriendschap af te pakken. Als je dit op jonge leeftijd meemaakt heeft dat behoorlijk impact, en als je het maar lang genoeg te horen krijgt, ga je het helaas zelf geloven…

Een tijdje terug op mijn werk kwam mijn collega met een fantastisch voorbeeld! Pak maar eens een vel papier en verkreukel het. (het verkreukelen van het papier staat voor de vervelende woorden die gemaakt worden). Probeer na het verkreukelen het vel papier maar  glad te strijken. Dit lukt, maar je blijft de verkreukelde lijnen zien. En zo gaat het dus eigenlijk ook met pesten. Je kunt het met veel mooie en positieve woorden en ervaringen glad strijken, maar je blijft de lijnen (littekens) die de vervelende woorden hebben achtergelaten zien.

Ik vraag het me wel eens af… Zouden de pesters spijt hebben van al deze vervelende woorden? En zouden ze weten of begrijpen wat voor impact dit jaren later soms nog op iemand kan hebben?

Als ik voor mijzelf mag spreken hoop ik dat ze het besef al hebben of nog zullen krijgen…

Dan hoop ik voor mezelf dat ik de volgende keer, wanneer mijn collega’s tijdens de afsluitende teamcoachings -opdracht via zoom (camera en geluid van jezelf staan uit) de meest leuke, positieve en geweldige dingen over mij zeggen, ik niet meer zo verbaasd en tot tranen ben geroerd. Maar dat het besef en gevoel er nog meer mogen zijn dat deze woorden over mij gaan, en dat dit de echte woorden zijn!

Laten we daarom mooie woorden naar elkaar uitspreken, die kosten net zoveel als vervelende woorden. Alleen geven mooie woorden iedereen een goed gevoel, en blijven er geen kreukels achter na het gladstrijken.

Zie hier 1 van de filmpjes over pesten en het verkreukelde papier.

5-jarige kleuters krijgen pestles – YouTube

Sharing is caring!