Als traditie kijk ik op Nieuwjaarsdag vaak naar het Nieuwjaarsconcert van de Wiener Philharmoniker in Wenen. Wat is er nou mooier dan het nieuwe jaar beginnen met een cappuccino, oliebol en de prachtige beelden en muziek uit de gouden zaal van het Wiener Musikverein? Dit jaar wordt het extra bijzonder, want mijn vriendin en ik gaan naar een trouwerij in Wenen! Terwijl ik geniet van mijn oliebol, overvalt me altijd dezelfde gedachte: alweer een jaar voorbij! Komende Nieuwjaarsdag zal dat gevoel vast niet anders zijn, want wat is 2024 snel voorbijgevlogen.
Terugblik op 2024
Het afgelopen jaar stond in het teken van mooie reizen en bijzondere ervaringen. Zo maakten ik en mijn vriendin nieuwe herinneringen in Schotland met Herman de camper, verkenden we Zuid-Frankrijk en bezochten we mijn oudtante, die als non in een klooster woont. Vroeger ging ik niet vaak op vakantie, maar ik begin het steeds meer te waarderen. Je hoeft niet ver te reizen om prachtige plekken te ontdekken.
Daarnaast ben ik dit jaar begonnen met vrijwilligerswerk op het gebied van websites. Bij mijn eerste opdracht, waarbij ik iemand hielp met de website van haar organisatie, kreeg ik zo’n geweldig gevoel dat ik direct wist: hier wil ik meer mee doen. Helaas moest ik door een ander groot project tijdelijk stoppen: het kopen van een huis!
Mijn vriendin en ik hebben ons geliefde appartement in een kerk in Rotterdam-Noord verruild voor een prachtig huis in Gouda. Rond de lente begonnen we onze zoektocht, en na een spannende biedingsperiode kregen we uiteindelijk vlak na onze zomervakantie het verlossende telefoontje: het huis was van ons! Net voor kerst zijn we verhuisd en nu zijn we volop bezig met uitpakken en klussen.
Het kopen van een huis bracht wel de nodige stress met zich mee. Het inplannen van bezichtigingen, afspraken met hypotheekadviseurs en de onzekerheid eisten hun tol. Op een gegeven moment voelde ik zoveel druk op mijn borst dat ik zelfs naar de huisarts ging. Gelukkig bleek het te gaan om hyperventilatie door spanning. Dit was een wake-upcall: mijn lichaam gaf aan dat ik rustiger aan moest doen, en dat heb ik ook gedaan.
Vooruitblik op 2025
In 2025 gaan we verder met het opbouwen van ons leven in Gouda. Misschien pak ik het volleyballen weer op, na daar een aantal jaar geleden afstand van te hebben gedaan, want nu er begint er toch echt een buikje te vormen! Ook wil ik opnieuw vrijwilligersklussen oppakken en meer tijd besteden aan deze blog. Vorig jaar kwam het er minder van, maar ik heb nu weer volop inspiratie.
Een onderwerp dat ik overweeg te bespreken, is het laten vervangen van een van mijn voortanden. Door de blog van Yi over facings ben ik gaan nadenken over de kleurverschillen in mijn gebit, iets wat zeker een schisis-gerelateerd onderwerp is. Wie weet wordt dat een nieuwe blog in 2025!
Bedankt, Bibi!
Via deze blog wil ik ook stilstaan bij het afscheid van Bibi van het team van Wij hebben een schisis. Dankzij Bibi’s inzet is deze blog uitgegroeid van een idee tot een platform vol verhalen. Wat begon als een eenvoudige plek om ervaringen te delen, is nu een waardevolle bron voor velen. Bibi, ontzettend bedankt voor alles wat je hebt gedaan. Hopelijk zien we in de toekomst nog verhalen van jou verschijnen op deze site!
Tot slot
Dit was de laatste blog in de serie Oudejaarsblogs van het team van Wij hebben een schisis. Wij wensen al onze trouwe lezers een gelukkig en gezond nieuwjaar (pas op met vuurwerk!) en hopen jullie in 2025 weer terug te zien.
Heb je zelf een onderwerp waar je meer over wilt weten of wil je jouw verhaal delen via onze website? Neem contact met ons op via hallo@wijhebbeneenschisis.nl of stuur een bericht via Facebook, Instagram of Threads. Tot volgend jaar!
0 reacties