Even voorstellen: Juliën (gastblog)

Hee, ik ben Julien , 19 jaar en ben geboren met een enkelzijdige schisis.

1 augustus 1997 de dag dat ik ter wereld kwam. Mijn ouders hadden de schrik er nog goed in, maar accepteerden mij zoals ik was. Bij de geboorte kon mijn moeder het eerst niet geloven omdat de artsen vele grappen maakten.

Mijn ouders gingen er goed mee om maar voor de lipsluiting werd er nog door mensen nagekeken van kijk eens die heeft een raar gezicht. Zo vertelden mijn ouders mij dat ze een keer met mij zijn wezen winkelen en er een moeder en dochter zelfs toen mijn ouders het hoorden nog achter je rug werd gepraat. 3 maanden later de geplande lipsluiting.

Vele Operaties en logopedie volgden voor mij. Op de Basisschool werd ik goed geaccepteerd. Vanaf groep 6 op negen Jarige leeftijd ben ik met mijn ouders , mijn broer en mijn zusje naar duitsland verhuisd.

Ook hier werd ik geaccepteerd. Het was in het begin moeilijk omdat je ten eerste de taal nog moet leren en ten tweede ook nog met de uitspraak zit. Er waren bij mij bepaalde momenten van onzekerheid waar ik ook echt mee zat, maar die altijd weer besproken werden. Er waren altijd wel mensen die me aankeken en naar me wezen, maar dat intereseerde mij niet. Ik ben wie ik ben en je moet er maar mee leven. Ik heb in Duitsland mijn Hauptschulabschluss maar ook mijn realschulabschluss gehaald, en ben daarna naar een grotere school gegaan waar ik een jaar lang de horeca school heb gedaan. Sinds 2,5 jaar doe ik nou een opleiding als kok in een hotel in duitsland en doe het met plezier. In de vele Jaren hebben mensen mij leren kennen als een persoonlijkheid met eigen karakter, die soms nog wel de kat uit de boom kijkt. En er valt altijd wel wat met mij te lachen.

In het komende jaar heb ik nog een operatie. De zogenoemde kaakoperatie, mijn onderkaak word verschoven, maar ook mijn bovenkaak. Dit is een van de operaties waar ik erg naar uit kijk. 😉

In de laatste tijd heb ik veel mensen leren kennen die een schisis hebben. Waar ik veel van leer en weet hoe andere mensen er mee omgaan.

Tips om met de schisis om te gaan die zijn er niet bij mij. Je hebt hem nou eenmaal en daar kun je niks aan veranderen. Het enigste wat ik doe ik leid mijn leven zoals ik wil en laat het door niemand anders bepalen. De ouders hebben bij de geboorte van een kind met schisis veel te voorduren maar door de hulp van de dokters en door het zelfvertouwen van de ouders zelf ga het allemaal goed. Een kind met schisis is als een normaal kind en zou ook niet anders behandeld hoeven te worden. Dat is wat de artsen mijn moeder zeiden. Door de omgeving waar ik woonde werd ik veel in bescherming genomen. Zo werd ik een keer gepest op school en daar werd later overgepraat en die gene heeft dat nooit weer gedaan. Mijn tante nam mij altijd in bescherming en ook al was er een snoepje en vier kinderen dan kreeg ik hem. De Behandeling in het Ziekenhuis vind ik eigenlijk gewoon kwakzalverij en geldtrekkerij, ik kom bijna 1 keer in de anderhalve maand in het ziekenhuis bij de Orthodontist, deze doet dan meestal maar niks anders dan het draadje verwisselen en ik weet niet hoe vaak ik al bij de röngten ben geweest en op de Foto sta, maar als ik ooit nog eens een paar fotos nodig heb, dan weet ik waar ik zijn moet.  

Het leven met een schisis is niet anders als een normaal leven. Je komt alleen vaker in een ziekenhuis dan een ander mens. Maar je hebt net zoveel vrienden, net zoveel familie en net zoveel plezier in het leven.  

Tschüssi……..groetjes uit Duitslandxoxo

Deutsch Version: Juliën

2 Reacties

  1. Jeanine

    Leuk en boeiend verteld! Gut gemacht Juliën!

    Antwoord
  2. Johan van de ven

    Je komt er wel Julien??????

    Antwoord

Een reactie versturen

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Lees ook: