Even voorstellen: Geraldine (gastblog)

Heyhey! Mijn naam is Geraldine,19 jaar en woon in/op Urk.
Ik ben geboren met een enkelzijdige lip- kaak- en gehemeltespleet en ben na een aantal van 8 operaties, eindelijk uitbehandeld. Ik ben momenteel bezig voor mijn HAVO diploma en wil hierna iets in de Cardiologie gaan doen.

Behandelingwhatsapp-image-2016-11-30-at-17-31-16

Voor mijn ouders kwam mijn schisis totaal onverwacht. Ze hebben nooit een echo van me laten maken als embryo, dus zo konden ze ook niet vantevoren weten dat ik hiermee zou worden geboren. Gelukkig werd het snel geaccepteerd in de familie en ging mijn behandelplan van start.

Mijn ouders konden bij mijn geboorte kiezen tussen het schisisteam in Zwolle en het schisisteam in Groningen. Aangezien het Groningse schisisteam hoger werd aangeschreven, was de keuze al snel gemaakt.
Toen ik 7 maanden oud was, kreeg ik mijn eerste operatie: de lipsluiting. Kort daarop volgden de sluiting van mijn zachte gehemelte en de sluiting van mijn harde gehemelte. Zo had ik op de leeftijd van 2 jaar al 3 operaties ondergaan.
Tussen de leeftijd 5 en 8 jaar zijn 2 keer mijn amandelen geknipt, waarbij tijdens de twwhatsapp-image-2016-11-30-at-17-31-12eede keer ook meteen buisjes in mijn oren werden geplaatst. Op mijn 9e begon mijn beugelbehandeling. Deze begon met 2 verschillende ‘plaatjes’ die ik per plaatje zo’n 1 tot 2 jaar moest dragen. Daarna kreeg ik rond mijn 11e een soort vaste gehemeltebeugel (om mijn gehemelte wijder te maken) en die is er een jaar later uitgehaald voor mijn 6e operatie: de bottransplantatie. Bij deze operatie werd er een stukje bot uit mijn heup gehaald en in mijn kaak gezet, zodat de kaakspleet werd gesloten. Op mijn 14e kreeg ik mijn blokjesbeugel, die er op mijn 17e uit is gehaald. Verder heb ik in mei 2015 een kleinere bottransplantatie gehad (van mijn onder naar bovenkaak) zodat er genoeg bot zou zitten voor de implantaat die in september dat jaar is geplaatst. In oktober 2015 heb ik dan de laatste operatie gekregen: de neuscorrectie. Ik ben erg tevreden met het resultaat van al mijn operaties en beugels en ik vind dat het nu ook wel klaar is.
Ik ben mijn schisisteam heel erg dankbaar voor alles wat ze voor me hebben gedaan!

Hier een linkje naar mijn hele schisis avontuur in foto’s: https://www.facebook.com/geraldine.schraal/media_set?set=a.1026644154048630.1073741863.100001091659334&type=3

Onzekerheid

Ik ben opgegroeid in een erg beknopt dorpje, waar ik nu nog woon. Iedereen kent elkaar hier en als je met een schisis bent geboren, zul je ook altijd worden benoemd als ‘dat meisje met die hazenlip’. Ik was als kind erg fantasierijk en leefde heel vaak in mijn eigen wereldje. Ik vond het wel fijn om vriendjes en vriendinnetjes om me heen te hebben maar ik kon me ook prima alleen vermaken, mede ook door het feit dat ik enig kind was/ben.

Eén van mijn dominante karaktereigenschappen is dat ik erg verlegen ben bij nieuwe mensen, ik heb dat nu nog, maar vroeger was dat heel erg. Ik kon helemaal ineen krimpen en me afzonderen als dat mogelijk was.

Door mijn verlegenheid en fantasierijke karaktertje was ik altijd een beetje het zwarte schaap in de klas. Ik werd niet gepest, maar andere kinderen vonden me raar en het was voor mij toen heel moeilijk om vrienden te maken.

Ik begon me pas echt ‘anders’ te voelen vanwege mijn schisis toen ik een keer buiten school werd nageroepen met een naam van een meisje dat met een heel ernstige vorm van schisis was geboren en ook in hetzelfde dorp woonde als mij.

Eerst wist ik nooit waarom die naam me toegeroepen werd (omdat ik dat meisje niet kende) maar later kwam ik er dus achter wie ze was en waarom die naam dus met mij geassocieerd werd.

Eerlijk gezegd raakte dat me wel, want ik was door mijn verlegenheid ook erg snel gekwetst en ik vond het absoluut niet leuk dat mensen de spot hadden met iets waar ik me toen steeds onzekerder over ging voelen. Voor het meisje zelf vond ik het ook niet eerlijk.

Mijn schisis is voor de rest niet zo’n heel groot probleem voor me geweest in de basisschool jaren. Ik heb in groep 6 mijn spreekbeurt erover gehouden en ik vond het fijn mensen te vertellen wat ik had.

Ik kreeg nog wel regelmatig opmerkingen naar mijn hoofd geslingerd, maar daar bleef het ook bij.

Toen ik naar de middelbare school ging werd het pas echt een uitdaging. Dan word je je opeens heel bewust van jezelf en ga je je over de kleinste dingetjes al druk maken. Ik heb toen een erg moeilijke periode gehad van 3 jaar. Ik was érg onzeker en ging me door die onzekerheid afzonderen van mijn klasgenoten. Ik kreeg later wel goeie vrienden maar ik zat zo erg met mezelf in de knoop dat ik soms niet eens doorhad dát ik ze had.
Pas rond mijn 16e ging het stukje bij beetje beter met me en voelde ik me ook een heel stuk volwassener.
Mijn onzekerheid (die ik nu nog wel heb) heeft niet zozeer te maken gehad met mijn schisis, maar meer met de manier waarop ik in het leven stond en met mijn bescheiden en verlegen karakter.

Nu heb ik zo mijn manieren gevonden om daar mee om te gaan en maak ik me ook een stuk minder druk over de meningen van anderen.

Blij met mijn schisis

Ondanks de operaties, opmerkingen, gehoorprobleempjes enz. zou ik mijn schisis voor geen miljoen willen ruilen.

Waarom? Omdat ik zoveel geweldige mensen heb leren kennen hierdoor.
Het begon allemaal op Hyves, waar je zo’n groep had met allemaal mensen met schisis of moeders van kinderen met schisis. Ik vond het zo geweldig om in contact te komen met lotgenoten! Ik leerde zo een aantal moeders kennen van kindjes met schisis, maar ook veel leeftijdsgenoten met een schisis. In 2009 en 2010 had ik meetings in Walibi met een klein groepje oudere jongeren met schisis (ik was toen de jongste) en in 2011 deed ik mee aan de door BOSK georganiseerde metamorfosedag. whatsapp-image-2016-11-30-at-17-34-38Toen Hyves ermee stopte en ik Facebook nam, groeide mijn contactenlijst met schisis gerelateerde mensen alleen maar verder. Ook op internationaal gebied leerde ik veel moeders en leeftijdsgenoten hierdoor kennen.
Dit is iets waar ik heel dankbaar voor ben, want ik vind het echt geweldig om hierin actief te zijn.
Met de mensen van dit blog zit ik in een Whatsappgroep en we zijn echt een soort familie. Ik vind dat echt heel fijn. Ik heb een aantal van hen ook ontmoet en het klikt meestal meteen, omdat je elkaar al een beetje via social media hebt leren kennen.
In maart dit jaar was ik vrijwilligster op de schisisdag en daar is één van mijn wensen uitgekomen: een kindje vasthouden waarbij de schisis nog ‘open’ was. Dit vond ik echt het mooiste van die hele dag, al was het maar voor een paar minuten.
Verder heb ik nog een meisje die ik mijn zusje noem. Met haar moeder heb ik al vanaf 2009 via Hyves contact en het meisje zelf was toen nog een baby.whatsapp-image-2016-11-30-at-18-34-26
Doordat ik haar heb zien opgroeien voel ik een hele bijzondere band met haar en heeft ze een heel speciaal plekje in mijn hart gekregen. Ik heb haar 3 keer ontmoet en heb nu ook een erg goede band met haar familie. 
Al deze mensen zijn erg speciaal voor me en ik hoop dat ik nog heel veel mag betekenen en mensen leer kennen binnen deze ‘community’.


Tips

Ik heb 2 tips voor jongeren die onzeker zijn over hun schisis die mij erg geholpen hebben in mijn onzekere periodes en mij ook positief veranderd hebben.

De eerste tip is: zoek contact met lotgenoten. Je zult zien dat er snel iets moois uit kan groeien wanneer je zoiets gemeen hebt en het is erg fijn als je elkaar advies kunt geven en er voor elkaar kunt zijn. Ga eens naar de schisisdag of de metamorfosedag, want ik heb met eigen ogen gezien hoe snel mensen daar vrienden maken en met een stralende glimlach weer naar huis gaan.

Mijn tweede tip: zoek iets waaruit je veel troost en moed kan halen. Voor mij was dit een band, Little Mix. Niet alleen hun muziek hielp me door mijn moeilijke periode heen, maar ook de manier waarop zijzelf nu in het leven staan, ondanks de moeilijke gebeurtenissen uit hun leven. Mensen hebben soms geen idee hoeveel invloed een band of een artiest op iemand kan hebben. Ik heb dankzij Little Mix een veel positievere kijk op het leven en een veel beter zelfbeeld gekregen. Het hoeft natuurlijk niet altijd muziek of een band te zijn, het kan ook dat je een hobby hebt of dat je veel steun haalt uit je vrienden.

Ik hoop dat jullie iets aan mijn blog hebben gehad en als jullie vragen hebben mogen jullie ze me altijd stellen!

Veel liefs, Geraldine

Your insecurities are what make you different and make you who you are and if everyone looked the same, it would be boring – Jesy Nelson (Little Mix)

Dit nummer heeft me heel erg geraakt en ik herkende mezelf helemaal in de tekst. Heel inspirerend voor jongeren die onzeker zijn over zichzelf of temaken hebben gehad met pesten

Sharing is caring!

4 Reactie's
  • Johan van de ven
    Geplaatst op 20:22h, 02 december Beantwoorden

    Mooi verhaal geraldine!! Komt goed met jou!!

  • Lisa
    Geplaatst op 15:06h, 03 december Beantwoorden

    Lieve Geraldine, jouw geschiedenisis prachtig verwoordt en heeft mij ontroerd.
    Ik heb je 1x ontmoet bij Indy en Jarinda en vond je een warme gevoelig meisje.
    Heel dapper ben je en ik hoop dat je aaangenomen zusje Indy en jij nog heel lang vrienden mogen zijn. Lieve groet Lisa Ott.

  • luut
    Geplaatst op 19:45h, 03 december Beantwoorden

    ik kan alleen maar huilen van trots dat dit MIJN\ ons meissie is! liefs paps XXX

  • Rosseel Viviane
    Geplaatst op 21:08h, 08 december Beantwoorden

    Een dochter om super trots op te zijn zij bezit meer wijsheid dan alle pesters samen blijf positief in t leven staan lieve Geraldin je kan nog zoveel betekenen voor lotgenoten ik wens uit heel mijn hart dat jij een gelukkig leven mag leiden ????

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.