Geschreven door Vera (15 jaar), geboren met een enkelzijdige volledige schisis.

Mensen denken vaak wel heel erg makkelijk over het hebben van een schisis. Dat het ‘maar’ een schisis is en dat het echt heel mooi gemaakt is en je mijn schisis bijna niet ziet.

Het punt is nou juist, dat ik het wél heel erg zie. Dat ik erachter ben gekomen dat mensen jou niet zien zoals jij je spiegelbeeld ziet -want dan vind ik mezelf opzich wel mooi- maar omgekeerd. Als je wil weten hoe je er dán uitziet, moet je met de achterkant van je telefoon een foto van jezelf maken.

Wellicht heb ik inderdaad geluk, dat het maar enkelzijdige schisis is, dat alle operaties goed zijn gegaan, dat het niet is opengesprongen, dat je een heel mini dun lijntje vanuit mijn rechter neusgat naar mijn lip ziet lopen en dat je bijna niet hoort dat ik een schisis heb, nou wat een geluk!

Weten die mensen wat ik daarvoor heb moeten doen en laten?

Weten ze dat ik toen ik 4 was elke dag 30 minuten logopedie oefeningen deed? Dat je als 4-jarige eigenlijk moet spelen met anderen? Maar dat ik vooral bezig was met verstaanbaar zijn! Dat ik daardoor nu  wellicht moeite heb om op mensen af te stappen? En geen idee heb hoe ik vrienden moet maken?

Weten alle mensen die zeggen dat je geluk moet hebben dat het ‘maar’ een schisis is, ik de gene was die in 9 jaar tijd 8 keer is geopereerd? En dat mijn eerst operatie met 3 maanden was?

Weten ze eigenlijk hoelang ik al aan het beugelen ben? En ik bijna 3 keer zolang beugel als mijn klasgenoten doen als zij een beugel hebben? Echt absurd!

Mensen zien slechts mijn buitenkant, en dan snap ik zeker dat ze vinden dat wij mensen met een schisis geluk hebben. Want inderdaad het is ‘maar’ een schisis. We hebben geen medicijnen nodig, we vallen morgen niet ineens dood, we kunnen ook bijna alles eten, we zijn verder heel gewoon en doen dingen die anderen van onze leeftijd ook doen. We zijn fysiek niet belemmerd (al kan een recht neusschot soms wel heel erg handig zijn bij het fietsen of rennen😉).

Dus ja, als je het zo bekijkt hebben we geluk, maar oordeel niet te snel op wat je als mens alleen maar ziet, want wat jullie zien is namelijk alleen de buitenkant. Dan zie je een heel mooi litteken, of hoor je iemand heel mooi praten, maar dan weet je niet wat iemand heeft moeten doorstaan om op het punt te komen waar hij/zij nu is.

So, never judge a book by its cover.