Toen ik hoorde dat ik niet was toegelaten tot de studie Tandheelkunde in Nijmegen, was dat een tegenslag. Op het moment dat ik de woorden las die mij vertelden dat ik geen Tandheelkunde in Nijmegen kon gaan studeren, moet ik eerlijk bekennen dat ik een paar keer met mijn ogen moest knipperen voordat ik het geloofde.
Al jarenlang wil ik Tandheelkunde studeren. Deze droom is ontstaan doordat ik zelf heel veel heb meegemaakt wat tandheelkundige zaken betreft. Ik wilde heel graag kinderen met een hazenlip helpen door hen net zo’n goed gevoel te geven over hun tanden als ik nu heb na jarenlang beugels te hebben gehad. Daarom heb ik begin dit jaar meegedaan aan de selectie Tandheelkunde in Nijmegen. Er deden meer dan 450 mensen mee en er zouden maar 67 mensen worden toegelaten. Ik was mij zeker bewust van het feit dat de kans heel klein was om toegelaten te worden, maar ik bekeek het van de positieve kant. De kans was klein, maar er was tenminste een kans!
Voor de selectie moest ik een huiswerkopdracht maken. Ik moest een cv en een motivatiebrief maken en een essay schrijven over een tandheelkundige kwestie. Ik heb hier erg veel tijd en moeite in gestoken, want ik wilde het natuurlijk zo goed mogelijk doen. Daarna heb ik een toets moeten maken over mijn kennis van biologie, natuurkunde en scheikunde. Op basis van deze toets werd een gedeelte van de kandidaten doorgelaten naar de tweede ronde. Alleen van die kandidaten die door mochten naar de tweede ronde werd de huiswerkopdracht nagekeken. Helaas mocht ik niet door naar de tweede (praktische) ronde.
Zoals ik al zei vond ik dat heel erg jammer. Ik baalde enorm en vond/vind het oneerlijk hoe er wordt geselecteerd. Ik weet zeker dat er niet naar mijn motivatie is gekeken, want de cv’s en motivatiebrieven werden alleen maar nagekeken van de mensen die wel door mochten naar de tweede ronde. Ik vind het jammer dat ik niet mijn zegje heb kunnen doen bij de selectie en duidelijk heb kunnen maken waardoor ik zo gemotiveerd en gedreven ben. Ook vind ik het nog steeds best oneerlijk dat de selectie is gebaseerd op een meerkeuzetoets. Hierbij is natuurlijk altijd een ”gokfactor” betrokken.
Feit blijft dat ik gewoon niet behoorde tot de beste kandidaten. Zo simpel is het. Ik heb de toets gewoon niet goed genoeg gemaakt. Natuurlijk baalde ik hier enorm van. Het voelde als een klap in mijn gezicht, een echte tegenslag. Echter besloot ik, na er natuurlijk flink over gezeikt te hebben bij mijn familie en vrienden, me er niet zo druk meer over te maken. Wat gebeurd is, is gebeurd. Er valt nu niks meer aan te doen. Ik kan wel blijven treuren en zeuren over hoe oneerlijk het allemaal wel niet is, maar wat schiet ik daarmee op? Helemaal niks. Tegenslagen zijn er altijd in het leven. Dat hoort er nu eenmaal bij. Iedereen krijgt ermee te maken en we moeten er maar gewoon mee dealen, zo is het nu eenmaal.
Het is tevens ook helemaal niet zo belangrijk dat je een tegenslag krijgt. Nee, het is veel belangrijker hoe je hiermee omgaat. Als jij in de put komt te zitten is dat erg spijtig voor jou. Je hebt dan twee mogelijkheden: in de put blijven treuren over het feit dat je in de put zit of jezelf bij elkaar rapen en een oplossing bedenken om uit de put te komen. Het is zo belangrijk dat jij je bewust bent van jouw gedachten en je je humeur op lange termijn niet laat bepalen door de omstandigheden om jou heen, maar door de manier waarop jij op die omstandigheden reageert. Jij bepaalt zelf of jij uit de put klimt of niet. Ik heb besloten dat ik altijd uit de put wil klimmen wanneer ik erin kom te zitten. Toen mijn ouders bijvoorbeeld drie jaar geleden gingen scheiden vond ik dat eerst heel vervelend. Nog steeds heb ik het er soms moeilijk mee en dat mag ook, maar het leven gaat wel gewoon door. Een ander voorbeeld is toen ik merkte dat door de kaakoperatie mijn gehemelte veel te kort is waardoor ik moeilijker praat. Ik kon daar ook wel over blijven zeuren, maar daar schiet ik toch helemaal niks mee op. In plaats van zeuren besloot ik actie te ondernemen zodat er iets aan gedaan werd. Hierdoor word ik in mei geopereerd en wordt mijn probleem hopelijk opgelost. Uit de put klimmen is helemaal niet zo moeilijk. Je moet het gewoon doen.
Misschien vraag je je af hoe het nou zit met mijn toekomst. Veel mensen verwachten van mij dat ik volgend jaar weer een keer mee ga doen aan de selectie Tandheelkunde in Nijmegen of in België Tandheelkunde ga studeren. Dat ga ik echter niet doen. Ik geloof namelijk dat dingen gebeuren met een reden. Dit heeft zo moeten zijn en is ergens goed voor, anders gebeurt het niet. Mijn tweede studieoptie is een totaal andere studie. Aan de reacties van mensen om me heen te merken begrijpen veel mensen mijn keuze niet. Ik ga namelijk Duitse taal en cultuur studeren in Nijmegen. Ik heb altijd al een passie gehad voor Duits en ik ben hier heel erg in geïnteresseerd. Ik heb een enorm goed gevoel bij deze studie en ik denk dat het echt goed is dat ik dit ga studeren. Ik kan er veel kanten mee op. Ik kan bijvoorbeeld het onderwijs in, maar ik kan ook bij een Duits – Nederlands bedrijf gaan werken of werkzaam zijn als tolk of als journalist in Duitsland. Er is nog veel mogelijk. Het maakt mij niet uit dat sommige mensen het gek vinden dat ik dit ga doen. Ik sta hier zelf volledig achter en daar gaat het om. Ik kijk uit naar de toekomst, naar wonen in Nijmegen, naar iets doen wat ik echt leuk vind. Tot die tijd blok ik hard voor mijn eindexamens, vier ik mijn 18e verjaardag, word ik (hopelijk) voor de allerlaatste keer geopereerd wegens mijn hazenlip, heb ik mijn laatste dansvoorstelling bij de dansschool waar ik nu dans, werk ik bij De Efteling en ga ik naar Berlijn. Hoogstwaarschijnlijk kom ik komende tijd wel weer een keertje in de put te zitten door examenstress, maar dat hoort er allemaal bij en ik maak me hier dan ook niet zo’n zorgen om. Ik klim er dan wel weer uit.
Bedankt voor het lezen!
Wat een mooi stuk en daadwerkelijk hoe jij bent Bibi ! Trots op je!? mama
Wauw ik word elke keer weer omver geblazen door jouw mindset! Wat een doorzettingsvermogen. ♥️
X Loedie
Je bent echt een kanjer.!
Sterkte de komende tijd met je examen. ??
Deze oma is ook nu weer heel enthousiast over het verslag van Bibi.
Heel dapper en stoer vind ik jou en daarom petje af voor jou!!!!
Oma piep.
Beste Bibi,
Ik ken je niet persoonlijk, maar ik lees al een tijdje mee op deze site en ik vind dat jullie mooie, eerlijke en open artikelen schrijven waarin jullie beschrijven hoe het nu echt is voor jongeren om op te groeien, te leven en te dealen met een schisis. Relativerend, maar het ook niet mooier makend dan het is.
Uiteraard is het heel jammer dat je droom om tandheelkunde te studeren niet mag uitkomen, maar ik vind dat je daar heel volwassen mee omgaat. Daar kan menigeen nog wat van leren. Ik vind het mooi dat je schrijft dat ‘dingen met een reden gebeuren’. Toen ik jouw leeftijd had, had ik dat waarschijnlijk heel zweverig gevonden. Inmiddels ben ik een paar jaar ouder (en hopelijk ook wijzer) en denk ik dat daar zeker een kern van waarheid in zit. Soms gebeuren dingen omdat het gewoon zo heeft moeten zijn. Desondanks blijft het voor jou jammer en dat je daar even flink van baalt is heel logisch en ook volledig legitiem. Maar je hebt het in ieder geval geprobeerd en je hebt je best gedaan. Meer kun je niet doen. Ik wens je in ieder geval heel veel succes met je eindexamens en heel veel succes en plezier tijdens je studie Duits. Heel belangrijk dat je je eigen keuze maakt, ongeacht of anderen het (willen) begrijpen. Als dat jouw keuze is en jij staat daarachter, dan is die keuze in ieder geval voor nu de juiste.
Verder wil ik je natuurlijk veel sterkte en een spoedig herstel wensen met je operatie. Ook dat proces zal niet altijd even makkelijk zijn, maar dat hoeft ook niet. Ook dan mag je met momenten best even enorm balen van alles en boos of verdrietig zijn. Uiteindelijk draagt dat bij aan verwerking en acceptatie. Het is je van harte gegund om tevreden te kunnen zijn met jezelf. Iets dat vanzelfsprekend lijkt, maar dat lang niet altijd is.
Bedankt voor alle lieve reacties! Ze zijn me erg dierbaar 🙂